واكنش چند رقم گندم نان به محلول‌پاشي فرم‌هاي مختلف روي و آهن در دو منطقه با خاك متفاوت

روي (Zn) و آهن (Fe) از عناصر ريزمغذي ضروري براي رشد گياه و انسان هستند و كمبود آن‌ها در رژيم غذايي، يك مشكل بزرگ تغذيه‌اي در دنيا به‌حساب مي‌آيد. به منظور بررسي اثر محلول‌پاشي فرم‌هاي مختلف روي و آهن بر اجزاي عملكرد، صفات فنولوژيك، مورفولوژيك و عملكرد دانه برخي ارقام گندم در دو منطقه با خصوصيات خاك متفاوت، آزمايشي به‌صورت فاكتوريل در قالب بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار و در سال زراعي 95-1394 به اجرا درآمد. عوامل مورد بررسي عبارت بودند از: ارقام گندم (شامل روشن و بك‌كراس روشن (ارقام قديمي)، بم و افق (ارقام جديد))، مصرف روي در سه سطح محلول‌پاشي با آب (شاهد)، سولفات‌روي و كلات‌روي و مصرف آهن نيز در سه سطح محلول‌پاشي با آب (شاهد)، سولفات‌آهن و كلات‌آهن (معادل 2/5 كيلوگرم در هكتار). نتايج نشان داد كه ارقام جديد از ارتفاع و طول پدانكل كم‌تر و طول دوره پر شدن دانه، طول سنبله، تعداد دانه در سنبله، عملكرد دانه و شاخص برداشت بيشتري برخوردار بودند. محلول‌پاشي روي و آهن منجر به بهبود خصوصيات رشدي و عملكرد دانه شد و محلول‌پاشي سولفات‌روي و سولفات‌آهن در هر دو منطقه مورد بررسي (به‌خصوص در منطقه اميرآباد با شوري و pH بيشتر خاك) نتيجه بهتري در مقايسه با فرم كلاته اين عناصر داشت. درنهايت با توجه به نتايج اين تحقيق، كشت ارقام جديد بم و افق و محلول‌پاشي فرم‌هاي سولفاته روي و آهن براي توليد گندم در شرايط اقليمي مشابه توصيه مي‌گردد.