واكنش برخي از صفات خاك و ويژگي‌هاي كيفي دانه آفتابگردان به رژيم‌هاي مختلف تغذيه‌اي

به‌منظور بررسي اثر رژيم‌هاي گوناگون تغذيه‌اي بر برخي ويژگي‌هاي كيفي دانه گياه روغني آفتابگردان و همچنين خاك تحت كشت آن، آزمايشي در سال 1394 در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه بوعلي سينا همدان اجرا شد. تيمارها شامل: عدم كاربرد هر گونه كود شيميايي و زيستي، كاربرد 100 درصد كود شيميايي پيشنهاد شده (NP)، 1/2 كود شيميايي نيتروژن و فسفر پيشنهاد شده بدون كود زيستي، كود آلي ورمي‌كمپوست، كود زيستي فسفونيتروكارا، كود زيستي بيوسولفور، ورمي‌كمپوست+ فسفونيتروكارا، ورمي‌كمپوست+ بيوسولفور، ورمي‌كمپوست+ 1/2 كود شيميايي نيتروژن و فسفر پيشنهاد شده، فسفو نيتروكارا+ 1/2 كود شيميايي نيتروژن و فسفر پيشنهاد شده، بيوسولفور+ 1/2 كود شيميايي نيتروژن و فسفر پيشنهاد شده، ورمي‌كمپوست+ فسفونيتروكارا+ 1/2 كود شيميايي نيتروژن و فسفر پيشنهاد شده، ورمي‌كمپوست+ بيوسولفور+ 1/2 كود شيميايي نيتروژن و فسفر پيشنهاد شده بود. نتايج نشان داد كه تيمارهاي تغذيه‌اي، تمامي صفات به جز درصد روغن دانه و اسيديته خاك را به‌طور معني‌داري تحت تأثير قرار دادند. بيشترين غلظت عناصر بررسي شده، روغن و پروتئين دانه در تيمارهاي تلفيقي مشاهده شد. همچنين كاربرد تلفيقي كودها بالاترين غلظت نيتروژن، فسفر و سولفات در خاك را به همراه داشت. به‌طور كلي، چنين به نظر مي‌رسد كه كودهاي زيستي مورد مطالعه و ورمي‌كمپوست به همراه كودهاي شيميايي ضمن توليد عملكرد مطلوب آفتابگردان مي‌توانند با بهبود شرايط تغذيه‌اي خاك، تأثير مثبتي بر پايداري توليد و كاهش مصرف كودهاي شيميايي داشته باشند.