بررسي سيستم‌هاي مختلف تغذيه‌اي: كودهاي ارگانيك، غيرارگانيك و تلفيقي، بر چگونگي تغييرات پروتئين دانه گندم

گندم يك منبع مهم پروتئيني و تغذيه‌اي براي جوامع بشري بوده، كه ميزان پروتئين دانه به‌عنوان مهم‌ترين جزء تعيين‌كننده كيفيت دانه، نقش مهمي در كيفيت و ارزش غذايي محصول و هم‌چنين نان توليدي آن دارد. اين پژوهش به‌منظور بررسي چگونگي تغييرات (افزايش و يا كاهش) ميزان پروتئين دانه گندم (Triticum aestivum L.)، تحت كاربرد سيستم‌هاي مختلف تغذيه كودي، در قالب طرح بلوك كامل تصادفي با سه تكرار طي سال زراعي 93 1392، در پژوهشكده كشاورزي وابسته به دانشگاه زابل اجرا شد. تيمارها شامل: T1. شاهد، T2. كود دامي، T3. كود ورمي‌كمپوست، T4. كود شيميايي NPK، ‌‌‌T5. كود ورمي‌كمپوست‌+كود ‌‌نيتروكسين، T6. كود دامي‌+كود ‌‌‌نيتروكسين، T7. كود دامي‌‌‌+‌‌‌كود ‌‌‌شيمياييNPK ، (با نسبت‌هاي‌ مساوي) در بررسي عملكرد دانه، شاخص‌برداشت، نيتروژن خاك، نيتروژن دانه، پروتئين دانه، درصد رطوبت، خاكستر و ماده آلي دانه مورد مطالعه قرار گرفتند. نتايج نشان داد استفاده از سيستم‌هاي مختلف كودي بر تمام صفات مورد مطالعه در سطح احتمال (P≤0/01)، معني‌دار بود. استفاده از كودهاي دامي و شيميايي به‌صورت تلفيقي، شاخص برداشت و عملكرد دانه را نسبت به ساير تيمارها، افزايش داد. بيشترين و كمترين ميزان غلظت نيتروژن دانه با مقادير ‌‌2/41 و ‌‌‌1/62 درصد و ميزان پروتئين دانه با مقادير 14‌‌ و ‌‌‌‌‌9/44 درصد به‌ترتيب به تيمار كودهاي شيميايي و شاهد اختصاص يافت، به‌طوري كه استفاده از كودهاي شيميايي موجب افزايش 0/48 درصدي پروتئين دانه، نسبت به شاهد گرديد. بر اين اساس نيتروژن يكي از مهم‌ترين عواملي مي‌باشد كه تأثير به‌سزايي در ميزان پروتئين دانه داشته و توليد محصول به‌مقدار زيادي تحت كاربرد اين عنصر قرار گرفته است.