تأثير مديريت بستر كاشت و ميزان كاشت بذر بر كنترل علف‌هاي هرز، رشد و عملكرد گندم (Triticum aestivum L.)

در اين پژوهش تأثير بستر و تراكم‏هاي كاشت بر كنترل علف هاي هرز و همچنين رشد و عملكرد گندم به‏صورت آزمايش كرت‏هاي خرد شده در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در شهرستان گيلان‌غرب در سال زراعي 94-1393 مورد ارزيابي قرار گرفت. تيمارهاي آزمايش شامل نوع بستر بذر در سه سطح (بستر دروغين، بستر زود هنگام و بستر كاشت رايج منطقه) به‌عنوان كرت اصلي و ميزان كاشت بذر گندم در سه سطح (150، 200 و 250 كيلوگرم بذر در هكتار) به‌عنوان كرت فرعي بود. نتايج نشان داد كه صفات زيست‏توده و تراكم علف‏هرز، ارتفاع بوته، تعداد پنجه، وزن هزار دانه، عملكرد دانه و ميزان پروتئين دانه تحت تأثير اثر متقابل نوع بستر و ميزان كاشت بذر قرار گرفت. اثرات ساده نوع بستر و ميزان كاشت بذر تأثير معني‏داري بر تعداد سنبله و درصد خوابيدگي بوته داشت. استفاده از بسترهاي كاشت زود هنگام و دروغين به‌طور معني داري سبب كاهش تراكم (به‌‎ترتيب 13 و 46 درصد) و زيست‏توده (به‌ترتيب 17 و 49 درصد) علف هاي هرز و افزايش تعداد پنجه بارور (به‌ترتيب 11 و 20 درصد)، تعداد سنبله (به‌ترتيب 4 و 19 درصد)، عملكرد زيست‏توده (به‌ترتيب 23 و 14 درصد)، عملكرد دانه (به‌ترتيب 13 و 4 درصد) و درصد پروتئين دانه (به‌ترتيب 11 و 34 درصد) گندم نسبت به بستر كاشت معمولي شد. افزايش تراكم گندم تأثير مثبتي بر كنترل علف هاي هرز داشت. بيشترين عملكرد دانه گندم (6.95 تن در هكتار) در بستر كاشت زودهنگام و تراكم كاشت 150 كيلوگرم بذر گندم در هكتار حاصل شد. عملكرد دانه گندم در تراكم‌هاي كاشت 150 و 200 كيلوگرم بذر گندم در هكتار به‌ترتيب حدود 19 و 14 درصد بيشتر از تراكم 250 كيلوگرم بذر گندم در هكتار بود. به‌طوركلي، استفاده از بسترهاي كاشت دروغين و زودهنگام به همراه تراكم كاشت 150 تا 200 كيلوگرم بذر گندم در هكتار توصيه مي‌گردد.