تاكسونومي سرده سنجد (تيره سنجديان) به عنوان گياهي بومي و كاشته شده در ايران

A contribution to the taxonomy of the genus Elaeagnus (Elaeagnaceae) in Iran as a native and cultivated tree

سرده سنجد (تيره سنجديان) در ايران با يك يا دو گونه به نام هاي E. angustifolia و E. orientalis معرفي شده است. گونه هاي سنجد در ايران در سطح وسيعي كاشته شده و در عين حال رويشگاه هاي طبيعي محدودي نيز از آن ديده ميشود. شكل برگ و ميوه گوناگوني بسيار زيادي را نشان ميدهد. شكل و طعم ميوه تنوع زيادي دارد و مبين اين موضوع است كه پايه هاي مناسب در طول زمان دستخوش انتخاب قرار گرفته اند. در حال حاضر چندين رقم مشخص از اين گونه در ايران انتشار دارد. گونه ها و ارقام آنها بر اساس نمونه هاي هرباريومي و مطالعات صحرائي مورد بررسي قرار گرفتند و در نهايت يك گونه براي ايران تشخيص داده ميشود. از اين گونه شش رقم به نام هاي شكري، عنابي، خرمائي، چوروك، كالهي و شورهاي تشخيص داده شد كه بر اساس مفاد كتاب« اصول نامگذاري گياهان كاشته شده» معرفي ميگردند.

The genus Elaeagnus (Elaeagnaceae) has been introduced in Iran by one or two species, i. e. E. angustifolia and E. orientalis. The species are widely cultivated trees, but native in a few localities. They are extremely variable in shape of leaves and fruits. Fruits used to be eaten highly and as they have variable tastes, the preferred ones have been subject to selection in the course of time. Nowadays, several distinct cultivars are known in Iran. The species and cultivars were studied in the field and different herbaria in Iran. In this paper a single species E. angustifolia and its six cultivars, i.e. ،Shekari,, ،Anabi,, ،Khormai,, ،Churuk,, ،Kolahi, and ،Shurei, are introduced from Iran.