پهنه‌بندي اقليمي كشت زعفران (.Crocus sativus L) با استفاده از روش تحليل سلسله مراتبي و تحليل شبكه‌اي (مطالعه موردي: شهرستان سمنان)

زعفران (Crocus sativus L.) به عنوان گران بهاترين محصول كشاورزي و دارويي جهان از جمله گياهاني است كه با توجه به مقاومت در برابر خشكي نقش قابل توجهي در زمينه صادرات غيرنفتي ايران دارد. از طرفي، شرايط اقليمي از مهمترين متغير هاي محيطي تأثير گذار در توليد محصولات كشاورزي مي باشد. همچنين اساس توسعه كشاورزي آگاهي دقيق از ويژگي هاي محيطي در هر منطقه مي باشد. در نتيجه شناسايي مناطق مستعد جهت كشت، زمينه را براي برنامه ريزي هاي لازم جهت گسترش كشت اين محصول فراهم مي كند. در اين تحقيق، سعي شده است كه با ارزيابي شرايط اقليمي مناطق مستعد كشت زعفران در شهرستان سمنان پهنه بندي شوند. بدين منظور چهار ايستگاه هواشناسي استان در يك دوره آماري ده ساله (2015-2005) انتخاب و به كمك نرم افزار 9.3ArcGIS مدل سازي و تحليل اطلاعات صورت گرفت. با توجه به شرايط اقليمي مناسب هر مرحله از رشد، لايه هاي اطلاعاتي كلاس بندي و وزن دهي شدند. به منظور تلفيق لايه هاي اطلاعاتي از روش تحليل سلسله مراتبي (AHP) و روش تحليل شبكه اي (ANP) استفاده گرديد. در نهايت، نقشه پتانسيل اقليمي كشت زعفران در شهرستان سمنان تهيه گرديد. مقايسه دو روش نشان داد كه در روش AHPمساحت منطقه خوب 59.5 درصد، منطقه متوسط 34.5 درصد و منطقه ضعيف 6 درصد از سطح شهرستان را شامل مي شود، اما در روش ANP مساحت منطقه خوب 32 درصد، منطقه متوسط 48 درصد و منطقه ضعيف 20 درصد از سطح شهرستان را در بر مي گيرد.