تاثير روشهاي خاك ورزي و كاشت در سيستم كاشت بر روي پشته هاي عريض بر عملكرد گندم آبي

از عوامل مؤثر بر عملكرد گندم، استفاده بهينه از روشهاي خاك ورزي و كاشت مي باشد. لذا نياز است تا تاثير روشهاي خاك ورزي و كاشت برروي پشته هاي عريض (raised beds) مورد بررسي و ارزيابي قرار گيرد. اين تحقيق در قالب طرح آماري اسپيليت بلوك با 6 تيمار و 5 تكرار به مدت 2 سال اجرا گرديد. تيمار اصلي روش خاك ورزي شامل :  1 خاك ورزي مرسوم با گاوآهن برگردان دار و ديسك (P)  2 انجام عمليات كولتيواتور برروي پشته ها و شكل دهي مجدد پشته ها و جويچه ها (C1)   3 انجام عمليات كولتيواتور برروي پشته ها و جويچه ها  و شكل دهي مجدد پشته ها و جويچه ها (C2) و تيمار فرعي تعداد رديف هاي كاشت برروي پشته شامل 2 (R2) و 3 (R3) رديف كاشت گندم بود. پارامترهاي شاخص مخروطي خاك، وزن هزاردانه و عملكرد گندم اندازه گير ي شد. نتايج نشان  داد كه اختلافي بين شاخص مخروطي خاك در تيمارهاي مختلف خاك ورزي مشاهده نشده است. از طرف ديگر متوسط عملكرد گندم در تيمارهاي مختلف خاك ورزي در حدود 5.4 تن درهكتار و عملكرد گندم در تيمار 3 رديف كاشت روي پشته نسبت به 2 رديف كاشت روي پشته در حدود 2.5 درصد افزايش داشته است. با توجه به كاهش تعداد عمليات خاك ورزي در تيمار كولتيواتور نسبت به گاوآهن برگردان دار و همچنين كاهش 80 درصدي در هزينه هاي خاك ورزي ، پيشنهاد مي گردد كه جهت كاشت گندم از كولتيواتور به همراه 3 رديف كاشت گندم روي پشته ( C1R3) استفاده گردد.