ارزيابي كارايي باكتري هاي افزاينده رشد گياه بر عملكرد و اجزاي عملكرد برنج در شرايط كم‌آبي و مقادير كاهش يافته نيتروژن

به منظور بررسي كارآيي باكتري‌هاي افزاينده رشد بر عملكرد و اجزاي عملكرد برنج در شرايط كم آبي و مقادير كاهش يافته نيتروژن، پژوهشي در سال زراعي 911390در مؤسسه تحقيقات برنج كشور،  معاونت مازندران – آمل به صورت كرت‌هاي دوبار خرد شده در قالب طرح بلو ك هاي كامل تصادفي با سه تكرار انجام گرفت. آبياري به عنوان عامل اصلي در 3 سطح آبياري مرسوم (شاهد) و قطع آبياري در دو مرحله تشكيل آغازي‌هاي پانيكول و پر شدن دانه، مقدار مصرف نيتروژن به عنوان عامل فرعي در سه سطح مقدار توصيه شده (100كيلوگرم نيتروژن در هكتار) ، 75 و 50 درصد مقدار توصيه شده و باكتري‌هاي افزاينده رشد به عنوان عامل فرعي فرعي در 4 سطح شاهد، آزوسپيريلوم ليپوفروم، سودوموناس فلورسنس و تركيب آزوسپيريلوم و سودوموناس بودند. نتايج نشان داد كه سطوح مختلف باكتري‌هاي افزاينده رشد اثر معني داري بر عملكرد شلتوك داشتند به طوري كه تيمار تركيبي آزوسپيريلوم و سودوموناس با 43/7 تن در هكتار بيشترين و تيمار شاهد با 13/6 تن در هكتار كمترين عملكرد شلتوك را دارا بودند.همچنين برهمكنش نيتروژن و باكتري نشان داد كه تيمار شاهد (مقدار توصيه شده نيتروژن) و 75 درصد نيتروژن همراه با تركيب باكتري‌هاي آزوسپيريلوم و سودوموناس، بيشترين تعداد دانه پر در پانيكول (حدود 183 عدد) را داشتند.  استفاده از تيمار هاي مختلف آبياري تأثير معني‌داري بر صفات تعداد كل دانه، تعداد دانه پر و پوك و عملكرد دانه داشت و در بين تيمار هاي آبياري، آبياري به شيوه مرسوم با 11/7 تن شلتوك بيشترين عملكرد دانه را دارا بود. در مجموع نتايج اين پژوهش بيانگر نقش مؤثر وكارآمد باكتري هاي افزاينده رشد در بهبود معني‌دار عملكرد شلتوك برنج در شرايط كم‌آبي و نيتروژن كاهش يافته بود.