تاثير ميكوريزا، زئوليت و سوپرجاذب بر رشد و استقراراوليه گياهچه Agropyron elongatum در اراضي معدنكاوي شده (مطالعه موردي: كارخانه سيمان شرق مشهد)

مهم‌ترين مرحله در شرايط نامساعد محيطي اراضي معدن‌كاوي شده، استقرار اوليه نشاء گياهان است كه به‌د‌ليل كمبود بارش، فقر عناصر غذايي خاك، بهم‌خوردن لايه‌هاي مختلف خاك در اراضي معدن‌كاوي شده مناطق خشك و نيمه‌خشك اغلب با شكست مواجه شده مي شود. اين تحقيق با هدف بررسي امكان افزايش استقراراوليه و رشد گياه مرتعي Agropyron elongatum در اراضي معدن‌كاوي شده آلوده به فلزات سنگين، ابتدا نشاء‌هاي كشت شده در گلخانه با ميكوريزا (Glomus intraradices)، زئوليت و سوپرجاذب تلقيح و سپس در قالب طرح بلوك كامل تصادفي با چهار تكرار در منطقه نيمه خشك اراضي كارخانه سيمان شرق مشهد در سال 95 1394 كشت شد. در اين تحقيق درصد استقرار، ارتفاع گياهان كاشته شده، درصد كلونيزاسيون ميكوريزا با ريشه گياه آگروپايرون و برخي از خصوصيات مورفولوژيكي از جمله وزن خشك اندام‌هوايي، وزن خشك ريشه و وزن خشك كل گياه اندازه‌گيري شد. تيمارهاي زئوليت، ميكوريزا و سوپرجاذب موجب استقرار اوليه گياهان (به ترتيب 46 ، 46 و 8 درصد) افزايش ارتفاع (13، 11 و 10 سانتي‌متر)، افزايش وزن خشك اندام هوايي (0.75، 0.69 و 0.41 گرم) و وزن خشك كل گياه (1.14، 1.06 و 0.51 گرم) نسبت به تيمار شاهد شدند. همچنين تيمارهاي زئوليت، ميكوريزا موجب افرايش وزن خشك ريشه (0.46 و 0.33 گرم) نسبت به تيمار سوپرجاذب و شاهد شدند. نتايج نشان داد كه تيمارهاي ميكوريزا و زئوليت بيشترين تاثير را برافزايش استقرار اوليه و بهبود خصوصيات رشدي گياه A. elongatum داشتند و مي‌توان جهت استقرار اوليه گياهان در اراضي معدن‌كاوي شده كارخانه سيمان شرق مشهد پيشنهاد كرد