بررسي واكنش تعدادي از ارقام چغندرقند (Beta vulgaris L.) به كم آبياري و بيماري ريزومانيا در شرايط مزرعه

كمبود منابع آب آبياري و بيماري ريزومانيا دو عامل عمده كاهش عملكرد در مزارع چغندرقند ايران هستند. در اين پژوهش واكنش 30 رقم تجارتي چغندرقند نسبت به كم آبياري و بيماري ريزومانيا در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي مورد بررسي قرار گرفت. روش آبياري نشتي و دور آبياري براساس تبخير 180 ميلي متر از طشتك كلاس A بود. نتايج تجزيه واريانس نشان داد كه اثر رقم بر عملكرد قند و همچنين بهره‌وري آب مصرفي (WUE) معني دار بود(P˂ 0.01). نتايج تائيد كرد كه در چغندرقند اختلافات ژنتيكي در بهره وري مصرف آب، عمدتا بدليل اختلاف در پتانسيل عملكرد است. همچنين معلوم شد كه ترتيب ارقام از نظر مقدار عملكرد قند در شرايط آلوده با شرايط غير آلوده بايكديگر تفاوت دارد. در شرايط آلودگي به بيماري نمره رنگ برگ و شاخص شدت بيماري با عملكرد شكر به ترتيب داراي همبستگي مثبت و منفي معني داري (P˂ 0.01) به ترتيب با ضريب تبين 44/0 و 39/0 بودند. در شرايط غير آلوده به بيماري نمره پژمردگي و پيري همبستگي منفي و معني داري (P˂ 0.05) با عملكرد قند داشتند. در حاليكه درشرايط آلوده به بيماري همبستگي عملكرد قند با نمره پژمردگي و پيري برگ منفي ولي به ترتيب غير معني دار (P gt; 0.05) و معني دار (P˂ 0.01) بود. در بين 30 رقم تجارتي ارقام آنتك، بالو، بي‌تي‌اس233، دورتي، ايزابلا، لاتيتيا، لوريكت، پالما، پرفكتا، شكوفا و توكان از بهره وري مصرف آب آبياري و عملكرد قند بالا و در عين حال از شاخص برتري مناسبي برخوردار بودند.