ارزيابي اثر اجراي طرح ملي افزايش توليد برنج بر كارايي فني مزارع شاليكاري (مطالعه موردي: منطقه پيربازار شهرستان رشت)

هدف از اين تحقيق، ارزيابي و مقايسه كارايي فني دو گروه از مزارع شاليكاري تحت پوشش طرح ملي افزايش توليد برنج و مزارع معمولي در منطقه پيربازار شهرستان رشت در سال زراعي 93-1392 بود. نهاده هاي مورد استفاده در اين تحقيق شامل بذر، نيروي كار، كودهاي شيميايي، سموم شيميايي، ماشين آلات و زمين و ستاده، برنج توليدي هر مزرعه است. در اين راستا، از روش تحليل پوششي داده ها و روش نمونه گيري تصادفي استفاده شد. نتايج حاصل نشان داد كه ميانگين سطوح كارايي فني مزارع تحت پوشش طرح ملي افزايش توليد برنج منطقه در الگو با فرض بازده ثابت به مقياس (CCR) و بازده متغير به مقياس (BCC)، به ترتيب معادل 2/99 و 6/99 درصد بود، در حالي كه ميانگين سطوح كارايي فني مزارع معمولي منطقه در مدل با فرض CCR و BCC به ترتيب معادل 1/97 و 6/97 درصد برآورد شد. نتايج اين تحقيق نشان داد كه مهم ترين علت بالاتر بودن كارايي و كمتر بودن هزينه هاي توليد در مزارع تحت پوشش طرح، تفاوت در نحوه استفاده از نهاده ها است. نتايج اين تحقيق ضمن اينكه زمينه را براي انجام تحقيقات مشابه و تكميلي در زمينه برنج مهيا مي كند، مي تواند آثار مثبتي در برنامه ريزي هاي دولت در بخش كشاورزي در مورد محصول راهبردي برنج داشته باشد.