اثر رژيم‌هاي آبياري سطحي و سولفات روي بر شاخص‌هاي فيزيولوژيك رشد ارقام ذرت شيرين در اراك

به‌منظور بررسي شاخص‌هاي رشد و كلروفيل دوهيبريد ذرت شيرين چيس و چلنجر درشرايط كم‌آبياري و محلول‌پاشي با تركيبات حاوي عنصر روي، آزمايشي به‌صورت اسپيلت پلات فاكتوريل در قالب بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه آزاداسلامي واحد اراك در سال‌هاي 1393 و 1394 انجام شد. تيمارالگوي آبياري در كرت‌هاي اصلي شامل آبياري كامل مزرعه يا كليه جويچه‌ها (شاهد)، آبياري يك‌درميان جويچه‌ها، آبياري يك‌درميان متناوب جويچه‌ها و در كرت‌هاي فرعي تيمار محلول‌پاشي با عنصر روي شامل عدم محلول‌پاشي (شاهد)، كاربرد سولفات روي زينك درآپ (دو در هزار ليتر)، كاربرد سولفات روي زينك فست (دو در هزار ليتر) و دو هيبريد ذرت به‌صورت فاكتوريل قرار گرفتند. نتايج نشان داد تأثير الگوهاي آبياري، محلول‌پاشي روي، رقم و برهمكنش آن‌ها بر شاخص‌هاي رشد، ميزان كلروفيل و كاروتنوئيد در سطح احتمال 1% معني‌دار بود. بالاترين ميزان شاخص سطح برگ،شاخص رشد و ميزان كلروفيل درروش آبياري كامل با ميزان 3.76، 50.66% و 0.892 ميلي‌گرم بر گرم مشاهده گرديد كه تفاوت معني‌دار 12.98، 8.41 و 16.64 درصدي نسبت به روش آبياري يك‌درميان جويچه‌ها داشت اما با آبياري تناوبي تفاوت معني‌دار نداشت. بالاترين شاخص سطح برگ، شاخص رشد و ميزان كلروفيل در تيمار كاربرد زينك فست به ميزان 3.868، 50.20% و 0.887 ميلي‌گرم بر گرم مشاهده شد درحالي‌كه در تيمار عدم كاربرد روي اين ميزان 3.412، 50.08% و 0.595 ميلي‌گرم بر گرم كاهش يافت يعني 15.38، 11.21 و 19.94% افت نشان داد. بر اساس نتايج اين تحقيق، در شرايط كم‌آبي، استفاده از الگوي آبياري تناوبي و محلول‌پاشي با زينك فست در توليد ذرت شيرين رقم چلنجر قابل توصيه است.