مطالعه اثرات كاربرد تلفيقي كودهاي شيميايي و زيستي پتاسه بر عملكرد و اجزاء عملكرد گندم (.Triticum aestivum L) در شرايط كمبود رطوبت خاك

به‌منظور تعديل اثرات كمبود رطوبت خاك بر عملكرد و اجزاء عملكرد گندم، آزمايشي به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار در سال زراعي 95-1394 در شرايط آب و هوايي اهواز به مورداجرا گذاشته شد. عامل اول رژيم آبياري بر اساس تشتك تبخيربه صورت 60 (عرف منطقه)، 90 و 120 ميلي‌متر و عامل دوم شامل كاربرد تلفيقي كودهاي شيميايي و زيستي پتاسه درچهار سطح به‌صورت كاربرد: كود‌‌ شيميايي سولفات‌ پتاسيم (شاهد)، كاربرد 75 درصد سولفات پتاسيم+ پتابارور2، كاربرد 50 درصد سولفات پتاسيم + پتابارور2 و كاربرد 25 درصد سولفات پتاسيم + پتابارور2 بود. نتايج نشان داد بين سطوح مختلف رژيم آبياري تفاوت معني‌دار ازنظر تعداد سنبله در مترمربع، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه و شاخص برداشت مشاهده شد. تأثير كاربرد توأم كودهاي شيميايي و زيستي به‌جز شاخص برداشت بر ساير صفات معني‌دار بود. اثر متقابل بين رژيم آبياري و مصرف توأم كودهاي شيميايي و زيستي بر عملكرد دانه و عملكرد زيستي معني‌دار بود. بيشترين عملكرد دانه متعلق به آبياري بر اساس 60 ميلي‌متر تبخير و كاربرد 75 درصد سولفات پتاسيم+ پتابارور2 با 5971 كيلوگرم در هكتار و كمترين مقدار به تيمار آبياري بر اساس 120 ميلي‌متر تبخير و كاربرد 25 درصد سولفات پتاسيم+ پتابارور2 با 2081 كيلوگرم در هكتار تعلق داشت. درصد افزايش عملكرد دانه در تيمار كاربرد 75 درصد سولفات پتاسيم + پتابارور2 در مقايسه با تيمار شاهد، 12.3 درصد بود.نتايج نشان داد كاربرد باكتري مذكور همراه با كاربرد كود شيميايي توانست رشد گندم را تحت تأثير قرار دهد. از طرفي با توجه به اينكه در هر سه رژيم آبياري عملكرد دانه در شرايط 75 درصد سولفات پتاسيم+ پتابارور2 نسبت به تيمار عدم استفاده از كودهاي زيستي (شاهد) افزايش معني‌دار داشت، لذا اين تركيب كودي را مي‌توان در شرايط تنش رطوبتي و بدون تنش رطوبتي در منطقه توصيه كرد.