تأثير تيمارهاي مختلف پرايمينگ بر شاخص‌هاي جوانه‌زني، موروفوفيزيولوژيكي، بيوشيميايي و تحمل به شوري ريحان (.Ocimum basilicum L) (رقم كشكني لولو)

به‌منظور بررسي اثر نوع پرايمينگ بذر بر برخي خصوصيات جوانه زني، مورفولوژيكي، فيزيولوژيكي و بيوشيميايي ريحان تحت تنش شوري، دو آزمايش مجزا به صورت فاكتوريل بر پايه طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار در آزمايشگاه و گلخانه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد اجرا شد. فاكتور اول پرايمينگ بذر در چهار سطح (نيترات پتاسيم 3 درصد به مدت 6 ساعت، اسيد سالسيليك 0.5 ميلي مولار به مدت 12 ساعت، هيدروپرايمينگ با آب مقطر به مدت 24 ساعت و بذور بدون پرايمينگ) و فاكتور دوم سه سطح تنش شوري با استفاده از كلريد سديم (0، 50 و 100 ميلي مولار) بودند. بيشترين سرعت جوانه زني در تيمار پرايمينگ با آب مقطر ثبت شد. وزن تر و خشك گياهچه، طول ساقه­ چه و ريشه چه نيز تحت تأثير پرايمينگ قرار گرفت. در آزمايش گلداني صفات رويشي گياه با افزايش ميزان تنش شوري كاهش معني داري نشان دادند. همچنين، بيشترين ميزان كلروفيل a برگ در گياهان بدون تيمار شوري (شاهد) و تنش شوري 50 ميلي مولار در گياهان حاصل از بذور پرايم شده با آب مقطر به ترتيب به ميزان 7.21 و 6.33 ميلي گرم/گرم وزن تر برگ به دست آمد. بالاترين ميزان فعاليت آنتي‌اكسيداني عصاره برگ (80.66 درصد) و فنل كل (0.87 ميلي گرم/گرم وزن تر) در گياهان حاصل از بذور‌ پرايم شده با آب مقطر به ترتيب تحت تنش شوري 50 و 100 ميلي‌مولار مشاهده شد. علاوه بر اين، بالاترين محتواي رطوبت نسبي برگ (71.55 درصد) در گياهان حاصل از بذور پرايم شده با نيترات پتاسيم در شرايط بدون تنش شوري مشاهده شد. به‌طوركلي نتايج نشان داد در شرايط تنش ‌شوري  متوسط (50 ميلي‌مولار) و بدون تنش (شاهد)، هيدروپرايمينگ بذر سبب بهبود صفات مورفولوژيكي و بيوشيميايي ريحان گرديد.