تاثير آبياري باراني متعامد تحت شرايط كم‌آبي و شوري‌هاي متفاوت بر توليد گندم (دانه و كاه) جهت و برازش مناسب‌ترين تابع توليد بر آن

آب در مناطق خشك و نيمه خشك بعضاً شور بوده و از كيفيت پائيني برخوردار است، بنابراين گياهان ممكن است تحت تأثير توأمان شوري و خشكي قرار گيرند. اين پژوهش جهت بررسي واكنش عملكرد گندم و كاه تحت شرايط توأم دو عامل آب و شوري در آبياري باراني بر روي گندم رقم بك‌كراس روشن ۶۶۱۱، با استفاده از دو خط آبياري باراني عمود بر هم، در قطعه زميني به ابعاد ۳۲´۳۲ متر در غرب شهرستان بيرجند در خاكي با بافت شني لومي انجام شد. زمين آزمايش، محل تلاقي دو خط لاين سورس (تك شاخه اي) عمود بر هم بود كه از آبپاش‌هاي يك خط، آب شيرين (EC = 1.5 dS/m) و از آبپاش خط ديگر آب‌شور (EC = 5.5 dS/m) پخش مي‌شد.پنج نوع تابع توليد شامل خطي ساده، كاب داگلاس، درجه دوم، ليتي و دينار و متعالي بر اساس تحليل تابع توليد آب_شوري و با استفاده از داده‌هاي مزرعه‌اي مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه پيش‌بيني عملكرد گندم و كاه تحت تأثير شرايط توأم خشكي و شوري با تابع كاب داگلاس از توابع ديگر بهتر است. نتايج مقايسه نسبت نرخ جايگزيني نشان داد كه امكان جايگزيني دو عامل شوري و مقدار آب براي حصول به وزن دانه و كاه يكسان وجود دارد. همچنين نتايج حاصل از آن نشان داد كه در عملكردهاي پايين‌تر، اثر مقدار آب بر كاهش محصول بيش از اثر شوري است.