تأثير پيري بذر بر جوانه‌زني و فعاليت هاي آنزيمي لوبيا (.Phaseolus vulgaris L) تحت شرايط تنش شوري

جوانه ­زني و سبز شدن سريع بذر، يك عامل مهم و تعيين­ كننده در عملكرد نهايي گياهان است. اين تحقيق با هدف بررسي اثر پيري بذر بر ويژگي­ هاي جوانه ­زني لوبيا، رقم صدري تحت تأثير تنش شوري به­ صورت آزمايش فاكتوريل، بر پايه طرح كاملاً تصادفي با چهار تكرار در سال 1395 انجام شد. تيمارهاي آزمايشي شامل پيري بذر در چهار سطح شاهد، 24، 48 و 72 ساعت با استفاده از آزمون پيري تسريع شده و تنش شوري در پنج سطح، صفر (آب مقطر)، 2، 4، 6 و 8 دسي ­زيمنس بر متر از منبع سديم كلرايد بود. نتايج اين آزمايش نشان داد كه كمترين متوسط زمان جوانه­ زني و بيشترين درصد جوانه­ زني و وزن خشك ريشه ­چه و ساقه­ چه در تيمار 24 ساعت پيري بذر و تيمار آب مقطر (شاهد) به دست آمد. همچنين بيشترين ميزان ضريب آلومتريك، بنيه بذر و فعاليت آنزيم­هاي آلفا و بتا آميلاز نيز در تيمار 24 ساعت پيري و تيمار شاهد شوري مشاهده گرديد. به‌طوركلي، در طي فرآيند پيري تسريع شده با گذشت زمان كيفيت، بنيه و قدرت بذر و به دنبال آن ظرفيت و سرعت جوانه ­زني براي زنده ماندن بذر كاهش يافت. به‌طوركلي، افزايش دوره پيري و افزايش سطوح تنش شوري از طريق تجمع انواع گونه هاي اكسيژن فعال در سلول و آسيب رساندن به ليپيدهاي غشا، پروتئين­ها و اسيدهاي نوكلئيك بر جوانه­ زني و شاخص­هاي مرتبط با آن و فعاليت آنزيم­هاي جوانه­ زني در بذر گياه لوبيا، تأثير منفي گذاشته و درنهايت موجب افت شاخص‌هاي جوانه‌زني گرديد.