بررسي شيوع وارياسيون‌هاي حلقة ويليس در اجساد كالبد شكافي شده در پزشكي قانوني تهران در مدت سه سال (1385-1388)

Assessment of the Prevalence of the Circle of Willis Variations, Based on the Medico-Legal Autopsies during a 3 Year Period (2006-2009)

زمينه و هدف مطالعات قبلي ارتباط بين وارياسيون هاي حلقه ويليس و بعضي از بيماري هاي عروق مغزي را نشان داده اند، ولي شيوع اين وارياسيون ها در نژادهاي مختلف، مقايسه نشده است. هدف اين مطالعه، بررسي وارياسيون هاي حلقه ويليس در يك جامعه انتخاب شده ايراني و مقايسه آن با مطالعات ديگر است. مواد و روش ها با مراجعه و هماهنگي با پزشكي قانوني تهران و انتخاب تصادفي 200 جسد كه نيازمند كالبد شكافي بودند، حلقه ويليس در قاعده مغز بررسي شد. عروق مغز، از نظر قطر و شكل مشاهده شدند و وارياسيون هاي موجود در آنها در الگوهاي مختلف به مدت سه سال جمع آوري گرديد. يافته ها از 200 نمونه مورد مطالعه، 69 مورد (34/5%) الگوي نرمال را داشتند و در باقي نمونه ها (65/5%) حلقه ويليس داراي وارياسيون بود. هيپوپلازي شريان هاي رابط خلفي، شايعترين وارياسيون در مطالعه بود. در يك مورد (0/5%) نيز آنوريسم يافت شد. نتيجه گيري وارياسيون هاي آناتوميك حلقه ويليس در اين مطالعه، تفاوت بارزي با گزارشات مطالعات قبلي داخل يا خارج كشور نداشت. با توجه به مطالعات انجام شده، به نظر نمي رسد كه وارياسيون هاي حلقه ويليس در جوامع مختلف متفاوت باشد.

Introduction & Objective: Previous studies have indicated a correlation between variations of the Circle of Willis and some cerebrovascular diseases but the frequency of such variants has not been compared in different races. The aim of this study is to compare variation of the Circle of Willis in a limited population of Iranian people with other studies. Materials & Methods: Samples were obtained from 200 medicolegal autopsy subjects of varying ages. The circle of Willis was examined at the base of the brain. The cerebral vessels were observed for caliber and typical configuration. Variations were noted and grouped into different categories. Results: Out of the 200 specimens examined, 69 (34.5 %) conformed to the typical pattern. In the rest of the specimens (65.5 %) there were variations in the Circle of Willis. Hypoplasia of posterior communicating arteries was the most common variation in our study. One of the autopsies showed the presence of an aneurysm (0.5%). Conclusions: The anatomical variations found in our study of the circle of willis were not significantly different from those reported in the literature. Based on the available studies, there is no evidence that the distribution of the variations of the circle of willis is different in various societies.