اثر گرسنگي بر تغيير الكتروليت‌هاي بدن بچه ماهي سفيد درياي خزر (Rutilus frisii kuttum) طي سازگاري با آب شور

سازش پذيري با آب شور يك فرآيند بسيار مهم، حساس و انرژي خواه در حيات بچه ماهيان رودكوچ محسوب مي شود. در نتيجه اين فرآيند غلظت الكتروليت هاي بدن ماهي در محدوده نرمال نگه داشته شده و از تغييرات شديد آن ها جلوگيري مي شود. اين تحقيق با هدف بررسي اثر محروميت غذايي بر تغيير الكتروليت هاي بدن بچه ماهيان سفيد در زمان سازش پذيري با آب شور انجام شده است. بدين منظور بچه ماهيان با وزن تقريبي نيم گرم به دو گروه تقسيم بندي شدند: در يك گروه (گروه كنترل) در تمام طول دوره آزمايش غذادهي در حد سيري ظاهري انجام گرديد و در گروه ديگر بچه ماهيان تحت تأثير تيمار گرسنگي قرار گرفتند. بچه ماهيان به مدت 7 روز در معرض تنش شوري (12 گرم در ليتر) قرار گرفته و نمونه برداري از بچه ماهيان در روزهاي دوم، سوم، چهارم و هفتم پس از تنش شوري انجام شد. در نهايت ميزان گلوكز و پروتئين كل بدن، فعاليت آنزيم پمپ سديم پتاسيم آبششي و يون هاي سديم، كلر، پتاسيم و كلسيم عصاره بدن مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه در گروه بچه ماهيان گرسنه (تغذيه نشده) سطح گلوكز و پروتئين كل بدن، ميزان فعاليت آنزيم پمپ سديمپتاسيم آبششي و سطح يون هاي پتاسيم و كلسيم كاهش و ميزان يون هاي سديم و كلر افزايش يافت (05/0 P). برآيند نتايج به دست آمده از اين بررسي حاكي از عدم موفقيت بچه ماهيان گرسنه در سازش پذيري با آب شور بود.