ميزان تجمع مس در بافت هاي عضله و هپاتوپانكراس ميگوي وانامي پس از مواجهه با نانو ذرات سنتز شده اكسيد مس

در تحقيق حاضر، تجمع نانوذرات اكسيد مس روي بافت هاي عضله و هپاتوپانكراس ميگوي سفيد غربي (Litopenaeus vannamei) مورد بررسي قرار گرفته است. بدين منظور ابتدا نانوذرات اكسيد مس به روش ترسيب شيميايي سنتز شده و با استفاده از تكنيك هاي دقيق FTIR, XRD, AFM, SEM و DLS مورد مطالعه قرار گرفت، سپس ميزان تجمع آن ها بر روي ميگوي وانامي ارزيابي شد. در اين مطالعه ميزان تجمع زيستي نانوذرات اكسيد مس بر روي بافت هاي عضله و هپاتوپانكراس پس از مواجهه با سه غلظت 0.25، 0.5 و 1 ميلي گرم بر ليتر انجام شد. براساس يافته هاي به دست آمده در اين تحقيق، ميانگين تجمع مس در تيمار هاي 0.25، 0.5 و 1 ميلي گرم بر ليتر در بافت عضله به ترتيب 18.676، 18.585 و 18.484 ميلي گرم بر كيلوگرم و ميزان غلظت مس در بافت هپاتوپانكراس در تيمارهاي فوق الذكر، به ترتيب 15.624، 15.351 و 14.250 ميلي گرم بر كيلوگرم بود. نتايج نشان دادند كه ميزان تجمع مس در بافت عضله بيشتر از هپاتوپانكراس است كه در تيمار 3 (غلظت 1 ميلي گرم بر ليتر) اين تفاوت از نظر آماري معني دار مي باشد (P 0.05). در بافت عضله تفاوت چنداني ميان غلظت مس در تيمارهاي مختلف وجود ندارد و اختلاف معني دار نبود (P 0.05). با افزايش غلظت مس در تيمارهاي مورد بررسي، غلظت مس در نمونه هاي بافت هپاتوپانكراس مربوط به هر تيمار، كاهش يافت كه نشان دهنده رابطه معكوس اين دو پارامتر بود (P 0.05, r = 0.45). طبق نتايج تحقيق حاضر مشخص گرديد كه ميانگين غلظت مس در دو بافت مورد مطالعه پايين تر از حد مجاز استانداردهاي بهداشت جهاني است و به نظر مي رسد مصرف آن موجب به خطر افتادن سلامت انسان نمي شود.