شناسايي و سنجش روابط بين عوامل مؤثر بر كارآفريني شركتي با استفاده از تكنيك ديمتل در شركت‌هاي تعاوني استان بوشهر

هدف اين پژوهش، شناسايي عوامل مؤثر بر كارآفريني شركتي در شركت‌هاي تعاوني استان بوشهر و سنجش روابط بين اين عوامل با استفاده از تكنيك ديمتل در سال 1394 مي‌باشد. اين مطالعه از نوع توصيفي پيمايشي بوده است. جامعه آماري پژوهش شامل كليه كارشناسان و متخصصين شركت‌هاي تعاوني استان بوشهر كه به مفهوم كارآفريني شركتي آگاهي داشته‌اند، مي‌باشد. كه تعداد آن‌ها در حدود 60 نفر بوده است. از بين جامعه آماري تعداد 45 نفر به عنوان نمونه آماري و به صورت تصادفي ساده انتخاب گرديد. ابزار گردآوري داده شامل پرسشنامه مقايسات زوجي بوده كه توسط نمونه منتخب و با استفاده از قضاوت خود تكميل گرديده است. در اين پژوهش با استفاده از نرم‌افزار اكسل، تجزيه و تحليل داده‌هاي جمع‌آوري شده صورت گرفته است. با مرور ادبيات نظري 10 معيار مؤثر بر كارآفريني شركتي با بيشترين درجه اهميت شناسايي شدند. سپس اين معيارها از طريق پرسشنامه ساختاريافته بر مبناي طيف ليكرت در اختيار متخصصان و كارشناسان قرار گرفت تا با نظر آنها تعديل و اصلاح شود. در مرحله بعد، با به‌كارگيري تكنيك ديمتل روابط بين عوامل شناسايي شده، مورد سنجش قرار گرفته و ميزان اثرگذاري و اثرپذيري هر عامل نسبت به ساير عوامل محاسبه گرديد. نتايج پژوهش نشان داد، مهمترين عوامل مؤثر بر كارآفريني شركتي در شركت‌هاي تعاوني استان بوشهر عبارتند از: فرهنگ سازماني، روحيه كارآفريني، راهبرد سازمان، حمايت مديريت، مهارت بازاريابي، فرصت‌گرا بودن، نظام ارتباطات، سودآوري، ريسك‌پذيري و اختيار و استقلال كاري.