عوامل مؤثر بر نگرش كشاورزان نسبت به تعاون و كار گروهي در شهرستان جيرفت

پژوهش حاضر به بررسي نگرش كشاورزان نسبت به تعاون و كار گروهي و تحليل سازه‎هاي مؤثر بر اين نگرش در مراكز دهستان‌هاي بخش مركزي شهرستان جيرفت پرداخت. بدين منظور، از روش پيمايشي بهره گرفته شد. جامعه آماري پژوهش 5936  كشاورز بخش مركزي شهرستان جيرفت بودند كه با استفاده از جدول نمونه‌گيري تصادفي كرجسي و مورگان و روش نمونه‌گيري طبقه‌اي متناسب از ميان آنها 381  كشاورز به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها، پرسش‌نامه‌اي محقق‎ساخته بود كه براي تعيين پايايي آن، از همساني دروني به روش آلفاي كرونباخ استفاده شد. ضريب آلفاي كرونباخ (759/0 تا 874/0) به‌دست آمده از بهينگي پرسش‌نامه حكايت مي‌كند. براي تجزيه و تحليل داده‌ها، از آزمون تحليل خوشه‌اي، آزمون تي تك‎نمونه‌اي، آزمون تي مستقل و تحليل تشخيصي استفاده شد. برپايه نتايج پژوهش حاضر، 31/43 درصد از افراد مورد مطالعه نگرش مثبت و 69/56 درصد نيز نگرش منفي نسبت به تعاون و كار گروهي دارند‌. نتايج تحليل تشخيصي نشان داد كه متغيرهاي درك از سودمندي، آگاهي و شناخت، مشاهده، خودكارآمدي عمومي، كنترل رفتار محسوس، عزت نفس، هنجارهاي ذهني و سطح تحصيلات به ترتيب تعيين كننده‌ها (سازه‌ها)ي نگرش كشاورزان نسبت به تعاون و كار گروهي‎اند.در مجموع، متغيرهاي پژوهش توانايي تبيين  4/54 درصد از واريانس نگرش به تعاون و كار گروهي را داشتند.