عدم تمايل كشاورزان گندم‌كار استان ايلام به عضويت در تعاوني‌هاي توليدي كشاورزي با استفاده از روش‌شناسي كيو

لازمه سازمان‌يافتن ‌اقشار مختلف‌ كشاورزان ‌در قالبگروه‌ها و تشكل‌هاي‌ مختلف‌ محلي، تغيير نگرش ‌منفي برخي ‌كشاورزان نسبت به ‌عضويت در تعاوني‌ها، ايجاد و تقويت انگيزه ‌آنان و ارضاي برخي ‌از نيازهايشان ‌‌از طريق تعاوني است. هدف ‌اين ‌پژوهش نيز شناسايي ‌و تحليل عدم تمايل (‌عوامل ‌بازدارنده) عضويت ‌گندم‌‌كاران استان ايلام در تعاوني‌هاي‌ كشاورزي‌ با بررسي ذهنيت‌هاي مشاركت‌كنندگان ‌به ‌كمك روش‌شناسي ‌كيو بود. چارچوب فلسفي ‌اين پژوهش‌ از نوع‌ پارادايم تفسيري‌ ـ ‌اثبات‌گرايي بود. مشاركت‌كنندگان‌ اين‌ پژوهش‌ 12 نفر از گندم‌كاران نمونه، كارشناسان ستادي ‌اداره ‌كل ‌كار، تعاون و رفاه اجتماعي‌ استان و استادان داراي ‌پيشينه مطالعاتي در زمينه‌ تعاوني‌هاي توليد كشاورزي‌ بودند. فضاي‌ گفتمان پژوهش از دو مأخد پيشينه‌ و مصاحبه عميق گردآوري ‌و تعداد 49 عبارت به‌ عنوان ‌عبارات كيو انتخاب شد. تحليل‌ توزيع نشان داد كه ‌مي‌توان 6 الگوي ذهني متمايز را در ميان مشاركت‌كنندگان شناسايي ‌كرد كه 08/86 درصد از واريانس‌ كل‌ را تبيين ‌مي‌كنند. بيشترينواريانس تبيين شده ‌مربوط ‌به ‌الگوي‌ ذهني ‌نخست با امتياز 73/19 بود. عوامل‌ بازدارنده تمايل‌ كشاورزان به ‌عضويت در تعاوني‌هاي ‌توليدي ‌براساس‌ اين 6 الگوي ‌ذهني ‌شناسايي ‌و اولويت‌بندي‌ شدند. در نهايت، ‌الگوهاي ‌ذهني ‌به‌ صورت ‌استعاري ‌و به ‌ترتيب ‌با عناوين quot;كشاورزان ‌معتقد به‌ نبود سازه‌هاي  زيرساختي سياستي (73/19) quot;، quot;كشاورزان ‌معتقد به ‌چالش‌هاي ‌اقتصادي انگيزشي (99/18) quot;، quot;كشاورزان ‌قائل ‌به ‌فراهم‌‌نبودن ‌سازه‌هاي آموزشي فرهنگي (44/18) quot;، quot;معتقدان ‌به ‌نبود روحيه‌ كارآفرينانه ‌در تعاوني‌هاي ‌كشاورزي (81/10) quot;، quot;كشاورزان ‌معتقد به‌ فقدان‌ سازه‌هاي مديريتي حمايتي(049/9) quot; و quot;كشاورزان قائل‌ به ‌نبود پارامترهاي ‌مناسب فردي (شخصيتي) (046/9) quot; نام‌گذاري ‌و تفسير شدند.