نقش طراحي كالبدي در احساس امنيت روستاييان: مطالعه موردي روستاهاي شهرستان بوئين زهرا

احساس امنيت در فضاهاي شهري و روستايي از مهم ترين شاخص‌هاي كيفيت فضا محسوب مي‌شود. در تأمين امنيت، به دليل تفاوت مكان‏ها از نظر جرم خيزي، نبايد از نقش و تأثير عوامل محيطي غافل شد. بر اين اساس، لزوم توجه به ارتباط بين آسيب پذيري افراد در فضاهاي روستايي و طراحي محيط زندگي بيش از پيش آشكار مي‌شود. تحقيق حاضر با هدف تحليلي بر نقش طراحي كالبدي در احساس امنيت روستاييان انجام شد. روش تحقيق پيمايشي بود و داده‌هاي مورد نياز از 225 نفر در بيست روستاي شهرستان بوئين زهرا از طريق پرسشنامه گردآوري شد. تحليل اطلاعات از طريق آمارهاي توصيفي (ميانگين، فراواني) و آمار استنباطي (ضريب همبستگي، آزمون تي (t) تك‏نمونه‏اي، آزمون تحليل واريانس، فريدمن) صورت گرفت. نتايج آزمون تي نشان داد كه امنيت ناموسي و جاني در حد متوسط است و امنيت مالي و اجتماعي در حد مطلوب نيست. همچنين، نتايج تحليل همبستگي نشان داد كه بين احساس امنيت و متغيرهاي «كيفيت فضاهاي قابل دفاع»، «روشنايي فضاهاي عمومي»، «كيفيت معابر روستايي و «مبلمان روستايي» همبستگي معكوس وجود دارد.