بررسي تأثير مؤلفه‌هاي مديريت استعداد بر بالندگي سازماني در نظام آموزش عالي كشاورزي ايران

هدف از اين پژوهش بررسي تأثير مؤلفه‌هاي چهارگانه مديريت استعداد بر بالندگي سازماني در نظام آموزش عالي كشاورزي ايران بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل 3395 عضو هيأت علمي در رشته‌هاي كشاورزي كل كشور بود‌ه كه با استفاده از جدول كريجسي و مورگان تعداد 355 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌اي بود كه روايي محتواي آن توسط گروهي از اساتيد مديريت و همچنين ترويج و آموزش كشاورزي در دانشگاه‏ هاي تهران و تربيت مدرس تأييد گرديد. پايايي پرسشنامه نيز با استفاده از شاخص‌هاي آلفاي كرونباخ، تتاي ترتيبي و پايايي تركيبي در حد مطلوب (0/94-0/81) به ‏دست آمد. پردازش‌ داده‌ها در دو بخش آمار توصيفي و استنباطي با استفاده از نرم‌افزار‌هاي SPSSwin22 و LISREL8.5 و دستيابي به اهداف با روش‌ مدل معادلات ساختاري محقق شد. با توجه به تحليل‌هاي انجام شده، همبستگي معناداري ميان مؤلفه‌هاي چهارگانه مديريت استعداد و شاخص‌هاي بالندگي سازماني مشاهده شد. بر اساس نتايج مستخرج از مدل‌ سازي، عامل‌هاي شناسايي، به‌كارگيري، نگه‏داشت و بهسازي استعداد‌ها تأثير معناداري بر بالندگي سازماني در نظام آموزش عالي كشاورزي داشته‌اند. اين چهار مؤلفه در مجموع توانايي تبيين 68 درصد از تغييرات واريانس بالندگي سازماني نظام آموزش عالي كشاورزي را داشته‌اند.