نقش ادراك كشاورزان نسبت به آسيب‌پذيري و تصميم به تغيير شيوه معاش در شرايط خشكسالي: مورد مطالعه شهرستان كميجان

تغيير شيوه معاش يكي از راهكارهاي سازگاري كشاورزان با خشكسالي محسوب مي شود. در اين رابطه، تحقيق حاضر با هدف بررسي نقش ادراك كشاورزان نسبت به آسيب‌پذيري و اتخاذ راهكار تغيير شيوه معاش انجام شد. تحقيق از لحاظ هدف، كاربردي و از نظر گردآوري داده ‏ها، ميداني و پيمايشي مي‏ باشد. جامعه آماري تحقيق حاضر متشكل از خانوار هاي روستايي ساكن در شهرستان كميجان بود كه طي 10سال گذشته در معرض خشكسالي قرار داشتند (1000=N). حجم نمونه برابر 200 خانوار با استفاده از فرمول دانيل تعيين شد كه سرپرست هاي اين خانوارها به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. روش اصلي تحليل داده ها، رگرسيون لجيستيك دو وجهي بود. متغيرهاي ادراك كشاورزان از آسيب‌پذيري و مشكلات احتمالي تغيير شيوه معاش به‌عنوان متغير مستقل مورد توجه قرار گرفتند. متغير دو وجهي تصميم به تغيير شيوه معاش نيز متغير وابسته تحقيق بود. تابع لجيت به‌دست‌آمده براي تفكيك دو سطح متغير وابسته تحقيق، درستي تفكيكي در حد 69/2 درصد را نشان داد. بر اساس تابع به‌دست‌آمده مشخص شد كه افزايش آسيب‌پذيري درك شده به كاهش تمايل به تغيير شيوه معاش منجر شده و سبب اتخاذ راهبرد انفعالي (باقي ماندن در شرايط فعلي) شده است. همچنين آگاهي كشاورزان از مشكلات مالي احتمالي، مانع تغيير شيوه معاش نيست. اين در حالي است كه فقدان حمايت هاي آموزشي مانع تغيير شيوه معاش شده است.