بررسي صحت مدل ‏هاي تك صفتي و چند صفتي ژنومي در حضور اثر متقابل ژنوتيپ و محيط

هدف از اين تحقيق ارزيابي مدل هاي حيواني مختلف در سناريوهاي متفاوت ژنومي جهت برآورد ارزش ‌هاي اصلاحي ژنومي و تشخيص وجود اثر متقابل ژنوتيپ و محيط (G × E) بود. داده‌ هاي ژنومي با تراكم‌ هاي متفاوت جايگاه هاي صفات كمّي (100 و 500) و سطوح مختلف عدم تعادل پيوستگي (كم و زياد =LD) با تراكم K10 براي 30 كروموزم شبيه ‌سازي شدند. صفتي در سه محيط مختلف با وراثت پذيري هاي 0.10، 0.25 و 0.50 روي اين ژنوم شبيه سازي شد. در مرحله بعد، همبستگي ژنتيكي ضعيف (0.47) و قوي‌ (0.83)  بين محيط سه (0.50=h2) با محيط هاي يك (0.10=h2) و دو (0.25=h2) ايجاد شد. نتايج نشان داد صحت پيش بيني ژنومي با افزايش هر يك از عوامل سطح LD ، وراثت پذيري و همبستگي ژنتيكي بين صفات افزايش يافت. استفاده از مدل چند صفتي نسبت به مدل تك صفتي باعث افزايش صحت پيش ‌بيني ژنومي شد. صحت پيش بيني هاي ژنومي هنگامي كه ارزش هاي اصلاحي ژنومي حيوانات محيط سوم با استفاده از اطلاعات ژنومي خويشاوندانشان در محيط دوم برآورد شد بالاتر بود و بيش ترين صحت پيش بيني ژنومي (0.422) براي سناريو با تعداد پايين QTL و عدم تعادل پيوستگي بالا مشاهده شد. همچنين، با افزايش درصد حيوانات از 25 به 75 درصد، صحت پيش بيني ژنومي افزايش يافت. به طور كلي در صورت وجود اثر متقابل G × E، سطح LD، نوع حيوانات موجود در جمعيت مرجع و همبستگي ژنتيكي بين محيط هاي مختلف نقش مهمي را ايفا مي كنند. در نتيجه مي توان بيان كرد كه با لحاظ كردن اثر متقابل ژنوتيپ و محيط، صحت پيش بيني ژنومي بيشتر و فهم بهتري از تنوع ژنتيكي صفات كمّي حاصل مي شود.