اثر سطح پروتئين و توازن الكتروليتي جيره پاياني بر عملكرد، فراسنجه‌هاي خون و ريخت‌شناسي روده جوجه‌هاي گوشتي تحت تنش گرمايي

اين آزمايش به‌منظور بررسي اثر سطح پروتئين قابل‌هضم و توازن ‌الكتروليتي جيره پاياني بر عملكرد، فراسنجه‌هاي خون و بافت‌شناسي روده با استفاده از تعداد 500 قطعه جوجه گوشتي مخلوط دو جنس سويه راس‌308 در قالب طرح كاملاً تصادفي و به‌صورت فاكتوريل 5×2 با دو سطح پروتئين ‌قابل ‌هضم (16.5 و 19درصد) و پنج سطح توازن ‌الكتروليتي (150، 200، 250، 300 و 350 ميلي‌اكي‌والان در كيلوگرم‌جيره) در دوره پاياني (25 تا 42 روزگي) با پنج تكرار 10 قطعه اي انجام شد. جوجه ها از 4228 روزگي به مدت هشت ساعت روزانه تحت تنش گرمايي 2±32 درجه ‌ سانتي گراد قرار گرفتند. افزايش سطح پروتئين اثري بر افزايش وزن دوره پاياني جوجه هاي گوشتي تحت تنش گرمايي نداشت. مصرف خوراك و ضريب تبديل جوجه هاي ‌گوشتي تغذيه شده با جيره 16.5درصد، بيشتر از 19درصد پروتئين بود (0.05 P). بيشترين افزايش وزن و كمترين ضريب تبديل در توازن 200 ميلي‌اكي‌والان مشاهده شد كه تفاوت آنها به ترتيب تنها با تيمارهاي 300 و 150 ميلي‌اكي‌والان معني‌دار نبود. بيشترين افزايش وزن در جوجه هاي گوشتي تغذيه شده با جيره حاوي 16.5درصد پروتئين و 200 ميلي‌اكي‌والان توازن ‌الكتروليت مشاهده شد(0.05 P). سرم جوجه هاي تغذيه شده با جيره حاوي 19درصد در مقايسه با 16.5درصدپروتئين ‌قابل ‌هضم، داراي تري‌گليسيريد كمتر اما پروتئين كل، كراتينين و اسيد اوريك بالا تري بودند (0.05 P). افزايش پروتئين جيره از 16.5درصد به 19درصد، تأثيري بر ويژگي‌هاي بافت‌شناسي روده نداشت. تغذيه جوجه هاي گوشتي تحت تنش گرمايي با تعادل الكتروليتي 250 ميلي‌اكي‌والان، مساحت سطح پرز را افزايش داد (0.05 P). بر اساس نتايج حاصل، در دوره پاياني پرورش جوجه هاي گوشتي در شرايط تنش گرمايي، جيره حاوي 16.5درصد پروتئين قابل هضم و توازن الكتروليتي 200 ميلي‌اكي‌والان توصيه مي‌شود.