تعيين الياف نامحلول در شوينده خنثي غير قابل هضم و ساير مولفه‌هاي نوين هضم الياف در مواد خشبي موجود در يك دامداري گاو شيري

اين مطالعه به منظور بررسي الياف نامحلول در شوينده خنثي غير قابل هضم (iNDF) و ساير مولفه‌هاي نوين هضم الياف در نمونه هايي يونجه خشك، ذرت سيلوشده، كاه گندم، تفاله چغندرقند و سبوس گندم موجود در يك دامداري گاو شيري انجام شد. با استفاده از روش كيسه‌گذاري در دو رأس گاو هلشتاين غير شيرده مجهز به فيستولاي شكمبه‌اي، الياف نامحلول در شونده خنثي هضم نشده پس از 288 ساعت (uNDF) به عنوان شاخصي از iNDF اندازگيري شد. سپس با استفاده از اين روش كينتيك هضم پذيري در زمان‌هاي مختلف، مقادير نرخ هضم و مقدار الياف نامحلول در شوينده خنثي هضم شده (NDFD) تعيين و بر اساس آنها مقدار قابليت هضم NDF در كل لوله گوارش (TTNDFD) پيش‌بيني شد. يونجه خشك داراي سطح ليگنين و نرخ هضم NDF بيشتر از كاه و ذرت سيلوشده بود. يونجه و كاه در مقايسه با ذرت سيلوشده داراي uNDF بيشتر و NDFD و TTNDFD كمتر بودند. تفاله چغندرقند و سبوس گندم با وجود شباهت در ميزان NDF، مقدار ليگنين و uNDF كمتر و نرخ هضم NDF، NDFD و TTNDFD بيشتري در مقايسه با علوفه‌ها داشتند. در كل مواد خوراكي بررسي شده در اين آزمايش داراي تنوع گسترده‌اي از نظر uNDF، NDFD وTTNDFD بودند كه بايستي در زمان استفاده مورد توجه قرار گيرد.