اثر استفاده از نيام كهور پاكستاني (Prosopis juliflora) بر عملكرد بزهاي شيرده تالي

هدف از اين تحقيق، استفاده از نيام كهور در جيره بزهاي شيرده با استفاده از 20 رأس بز تالي شيرده با ميانگين وزن 5/2±34 كيلوگرم بود. بزها به دو گروه (گروه با جيره شاهد و گروه با جيره حاوي نيام كهور) 10 رأسي تقسيم شدند و بهمدت 12 هفته تغذيه شدند. جيره‌ها براساس نياز بزغاله‌ها از دوبخش علوفه و كنسانتره به نسبت مساوي تهيه شد. ميزان نيام كهور در كل جيره آزمايشي 25/19 درصد بود. در ابتداي آزمايش و سپس هر دو هفته يك بار بزها به طور انفرادي توزين شدند و تغييرات وزن آن‌ها محاسبه شد. هم‌چنين، ميزان شير توليدي به طور هفتگي و تركيبات شيراندازه‌گيري شد. ميانگين توليد شير روزانه و درصد چربي آن در بزهاي تغذيه شده با جيره شاهد و جيره حاوي نيام كهور به ترتيب 550 و570 گرم و 24/3 و 39/2 درصد بود كه تفاوت معني‌داري نداشتند. هم‌چنين، تركيبات شير (چربي، پروتئين، خاكستر، ماده جامد و ماده جامد فاقد چربي) تحت تاثير جيره قرار نگرفت. وزن بدن بزها در طول دوره آزمايش و نيز بين دو گروه آزمايشي تفاوت معني‌داري نداشت. هزينه تمام شده خوراك و نيز هزينه توليد شير بزهاي تغذيه شده با جيره حاوي نيام كهور 20 درصد نسبت به گروه شاهد ارزان‌تر بود. بنابراين، از نيام كهور مي‌توان به ميزان 20 درصد در جيره غذايي بزهاي داشتي استفاده نمود و هزينه تغذيه را كاهش داد.