بررسي چندشكلي ژن‌هاي‌ Wnt10a و Wnt10b در گوسفند آميخته افشاري برولامرينو

انتخاب دام هاي زنده داراي حداقل چربي لاشه در جهت اصلاح گله هاي داشتي به افزايش توليد گوشت كشور كمك مي كند. اعضاي خانواده ژن Wnt از عوامل مؤثر در تمايز سلول هاي چربي هستند. اين پژوهش به‌منظور بررسي ارتباط چندشكلي ژن هاي Wnt10a و Wnt10b با صفات لاشه در 96 رأس گوسفند آميخته افشاري-برولامرينو انجام شد. از نمونه خون گوسفندان آميخته به‌روش فنول كلروفرم DNA استخراج شد و واكنش زنجيره اي پلي مراز براي تكثير قطعه هاي 663 جفت بازي از اگزون سوم و قسمتي از اينترون دوم ژن  Wnt10aو 512 جفت بازي از اگزون سوم ژن Wnt10b انجام شد. يك چندشكلي و سه تك شكلي (مشاهده آللي متفاوت از توالي رفرنس) در جايگاه ژن Wnt10a مشاهده شد اما تفاوتي بين نمونه‌ها براي ژن Wnt10b وجود نداشت. يك تك شكلي در ناحيه اينترون و يك تغيير تك‌نوكلئوتيدي از نوع هم معني و دو تك شكلي در ناحيه اگزون درژن Wnt10a مشاهده شد كه يكي از اين تك شكليها در كدون 139بود. پس از هضم با آنزيم برشي HpaII در كدون 139، مشخص شد كه تمامي افراد در مقايسه با توالي رفرنس داراي ژنوتيپ هموزيگوت موتانت هستند. اين SNP علاوه بر گوسفندان آميخته در تعدادي از گوسفندان افشاري (دنبه دار) و زل (بدون دنبه) نيز بررسي شد و مجدداً همان نتايج مشاهده شد. براساس نتايج اين تحقيق به‌نظر مي رسد در اين جايگاه از ژن در نژادهاي مورد بررسي آلل اصلي G باشد.