تأثير افزودن منابع معدني، كيلات و نانو آهن به جيره بر عملكرد، ذخيره آهن در بافت‌ها و كيفيت گوشت بلدرچين‌ ژاپني

به‌منظور بررسي اثرات افزودن سطوح مختلف منابع نمك معدني، كيلات و نانو آهن به جيره بر عملكرد، ذخيره آهن در بافت­ها و كيفيت گوشت بلدرچين ژاپني، آزمايشي با تعداد 400 قطعه بلدرچين ژاپني نر در قالب طرح كاملاً تصادفي با 10 تيمار آزمايشي و چهار تكرار انجام شد. تيمارهاي آزمايشي شامل يك جيره پايه فاقد مكمل آهن (شاهد) و جيره­هاي­ پايه مكمل‌شده با سطوح 60، 90 و120 ميلي­گرم در كيلوگرم سولفات، كيلات و نانو آهن بودند. پرندگاني كه با مقدار 120 ميلي‌گرم در كيلوگرم كيلات آهن تغذيه شدند، افزايش وزن بيشتري نسبت به گروه‌هاي شاهد، 60 و 120 ميلي‌گرم سولفات داشتند )05/0 gt;(P. تغذيه 90 و 120 ميلي­گرم نانو آهن باعث بهبود ضريب تبديل خوراك در مقايسه با گروه‌هاي شاهد، سولفات و 60 ميلي‌گرم كيلات آهن شد )05/0 gt;(P. پرندگاني كه با 90 و  120 ميلي‌گرم در كيلوگرم كيلات و 120 ميلي گرم نانو آهن تغذيه شدند، داراي آهن بيشتري در گوشت سينه نسبت به گروه­هاي سولفات و شاهد بودند )05/0 gt;(P. گروه 120 ميلي‌گرم در كيلوگرم كيلات آهن ظرفيت نگهداري آب بيشتري را نسبت به تيمارهاي شاهد، 60 و 90 ميلي‌گرم سولفات، 60 ميلي‌گرم كيلات و 90 ميلي‌گرم نانو آهن و مقدار مالون دي آلدهيد كمتر از گروه شاهد و 60 ميلي‌گرم سولفات آهن داشت )05/0 gt;(P. گروه 120 ميلي­گرم نانو آهن، ميزان آهن كبد و سرم خون بيشتر و افت ناشي از پخت كمتر در مقايسه با تيمار شاهد داشت )05/0 gt;(P. در پژوهش حاضر، اشكال و سطوح مختلف آهن، بر پارامترهاي مورد بررسي، اثر متغيري داشتند.