تأثير عصاره ي پنج گونه‌ي گياهي روي لاروهاي سن دوم سوسك كلرادوي سيب زميني Leptinotarsa decemlineata (Say) (Coleoptera: Chrysomelidae)

سوسك كلرادو يكي از مهم ترين آفات حشره اي سيب زميني مي باشد. استفاده ي مكرر از آفت كش‌هاي شيميايي براي كنترل اين آفت باعث آلودگي محيط زيست، مقاوم شدن آفت به آفتكش‌ها و نابودي دشمنان طبيعي شده است. برخي عصاره هاي گياهي با تجزيه‌پذيري و ايمني بالاي خود مي توانند جايگزين مناسبي براي آفت كش‌هاي شيميايي در مديريت تلفيقي اين آفت باشند. در اين پژوهش تأثير عصاره ي برگ‌هاي درخت گردو Juglans regia L. ، آقطي Sambucus ebulus L.، گندواش Artemisia annua L.، مرزه ي سهندي  Satureja sahendica Bornm و مريم گلي سهندي Salvia sahendica Boiss and Buhse  روي لاروهاي سن دوم سوسك كلرادوي سيب زميني Leptinotarsa decemlineata (Say) در شرايط آزمايشگاهي (دماي 2± 26 درجه ي سانتيگراد، رطوبت نسبي 5 ± 55 درصد و دوره ي نوري 16 ساعت روشنايي و 8 ساعت تاريكي) بررسي شد. زيست سنجي ها به روش غوطه‌ورسازي برگ‌هاي سيب زميني در غلظت‌هاي 625/0، 25/1، 5/2، 5 و 10 درصد عصاره‌ ي گياهان مذكور و شاهد متانول و آب مقطر انجام شدند. براي هر غلظت سه تكرار در نظر گرفته شد و در هر تكرار 20 لارو سن دوم تا 24 ساعته استفاده شد. مرگ و مير لاروها، 24، 48، 72 و 96 ساعت پس از تيمار ثبت شد. نتايج نشان دادند كه عصاره ي سه گياه گردو، مرزه ي سهندي و گندواش در مقايسه با آقطي و مريم گلي سهندي در غلظت هاي مختلف، تأثير بيشتري روي لاروهاي سن دوم داشتند. به طوري كه 96 ساعت بعد از تيمار، در غلظت 10% مرگ و مير ناشي از عصاره‌هاي مذكور به‌ترتيب به 33/93، 67/91 و 33/73% و در غلظت 5% به ترتيب به 9/58، 100 و 2/48 درصد رسيد. با توجه به درصد تلفات قابل توجه به‌ويژه در غلظت‌هاي بالا، عصاره‌هاي اين  گياهان مي‌توانند به عنوان يك منبع گياهي بالقوه در برنامه ي مديريت تلفيقي سوسك كلرادوي سيب زميني كاربرد داشته باشند.