مقايسه ي خسارت بيد سيب زميني ، Phthorimaea operculella (Zeller) ، در نه ژرم پلاسم سيب زميني و تاثير خاكدهي مجدد پاي بوته و تغيير تاريخ برداشت در كنترل آفت

بيد سيب زميني يكي از مهمترين آفات سيب زميني به ويژه در مناطق گرمسيري و نيمه گرمسيري دنيا محسوب مي شود. كنترل اين آفت معمولا بر پايه ي استفاده از حشره كش هاي شيميايي استوار مي باشد ولي به دليل فعاليت لاروها داخل غده هاي موجود در خاك و غده هاي انبار شده، نتايج رضايت بخشي ازكنترل  شيميايي حاصل نمي شود. از اين رو، استفاده از روش هاي جايگزين با كارايي بيشتر ضروري مي باشد. در پژوهش حاضر، ميزان خسارت بيد سيب زميني روي نه ژرم پلاسم سيب زميني شامل مارفونا، اسپريت، فونتانه، اگريا، جلي، بامبا، 10-82، اس-16 و اس-12 در شرايط مزرعه اي و گلخانه اي با هدف تعيين رقم يا ارقام مقاوم مورد ارزيابي قرار گرفت. همچنين تاثير دو عامل خاك دهي مجدد پاي بوته ها و اثر چهار تاريخ مختلف برداشت در ميزان خسارت طبيعي بيد سيب زميني بررسي شد. كم ترين و بيش ترين تعداد سوراخ ورودي لارو به ترتيب روي ارقام جلي و مارفونا مشاهده گرديد. بررسي نمونه هاي برداشت شده از كرت هايي كه دو بار عمليات خاك دهي در آن ها انجام گرفته بود، نشان داد كه اختلاف معني داري از نظر ميزان آلودگي بين يك بار و دوبار وجود دارد و تيمار هايي كه دو بار عمليات خاك دهي در آن ها انجام گرفته بود آلودگي كم تري داشتند. بررسي نمونه هاي برداشت شده در تاريخ هاي مختلف نشان داد كه كم ترين و بيش ترين درصد غده هاي آلوده به ترتيب در تاريخ هاي برداشت اول شهريور ماه و 15 مهر ماه وجود دارد. با توجه به نتايج پژوهش حاضر پيشنهاد مي شود براي مديريت بيد سيب زميني ضمن استفاده از رقم جلي و كلون اميد بخش اس12 كه خسارت كم تري از بيد در آنها ديده مي شود، نسبت به خاكدهي مجدد پاي بوته در اوايل مرداد ماه و برداشت به موقع محصول در اوايل شهريور ماه اقدام شود.