متيل جاسمونات ومقاومت به بيماري بلايت خوشه ي گندم ايجاد شده به وسيله ي قارچ Fusarium graminearum

چكيده در اين تحقيق تعاملات بين بيمارگر Fusarium graminearum و گندم  شامل تغيير در ميزان فعاليت چند آنزيم آنتي اكسيداني و تغير در سطح بيان ژن‏هاي , PR2 (b,13gluconase),  PR3 (chitinase), و PR4 (wheatwin)مورد بررسي قرار گرفت. از رقم گندم تجن، آزمايش در شرايط كشت آزمايشگاهي و گلخانه­اي به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي با چهار تكرار استفاده شد. محلول پاشي اندام هوايي گياه توسط متيل جاسمونات با غلظت‌هاي 200، 400 و 600 ميلي گرم در ميلي ليتر و يك، سه وپنج روز پس از مايه‌زني با اسپور قارچFusarium graminearum (غلظت 105 اسپور در هر ميلي ليتر) انجام گرفت. همچنين اثر بازدارندگي متيل جاسمونات روي رشد پرگنه­ي قارچ در غلظت‎هاي مختلف بر روي محيط كشت PDA بررسي شد. نتايج نشان داد كه ميزان توليد فنلكل و آنزيم‎هاي پراكسيداز، پلي‏فنل اكسيداز، گاياكول پراكسيداز سه روز بعد از الودگي در غلظت 600 ميلي­گرم در ميلي­ليتر به بالاترين مقدار خود رسيده ولي  بعد از پنج روز كاهش معني‎داري نشان داد. بررسي بيان ژن‎ها در بازه­ي زماني 3 روز بعد از آلودگي نشان داد كه ژن بتا 1،3 گلوكوناز و كيتيناز به ترتيب بالاترين و پايين ترين سطح ميزان بيان را داشته اند. بررسي اثر بازدارندگي رشد قارچ بوسيله­ي متيل جاسمونات نشان داد كه اين ماده در غلظت 600 ميلي گرم در ميلي ليتر بيشترين بازدارندگي را دارا مي‏باشد. نتايج بدست آمده بيانگر اين است كه كاربرد خارجي متيل جاسمونات به عنوان القاگر شيميايي در ايجاد مقاومت گياه در برابر بيماري بلايت خوشه­ي  گندم مي‏تواند در مديريت مبارزه با ييماري مورد توجه قرار گيرد.