بررسي تأثير سطوح مختلف دما و pH بر چندگونه Trichoderma در كنترل بيولوژيكي پژمردگي فوزاريومي گوجه فرنگي در شرايط آزمايشگاه و گلخانه

پژمردگي آوندي گوجه فرنگي ناشي از Fusarium oxysporum يكي از مشكلات اساسي در توليد اين محصول است. به منظور بررسي اثر دما و pH بر فعاليت آنتاگونيستي چند گونه Trichoderma بومي مزارع جاليز، آزمايش فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در شرايط آزمايشگاه و گلخانه اي انجام شد. نتايج كشت متقابل نشان داد تمام پنج جدايه بومي اين قارچ قادر به كاهش رشد ميسليومي بيمارگر در شرايط آزمايشگاه بودند. توانايي گونه هاي Trichoderma در بازدارندگي از رشد بيمارگر، با هم و در دما و pH هاي متفاوت اختلاف معني داري در سطح يك درصد داشت. گونه‌ي(Ah90) T. harzianum با 58.33 درصد بازدارندگي از رشد در دماي 30 درجه سانتي گراد و pH 6.5 بالاترين فعاليت آنتاگونيستي را داشت. در آزمايشات گلخانه اي پس از گذشت 35 روز اندازه گيري شاخص هاي رشدي بوته هاي گوجه فرنگي مربوط به هر تيمار اختلاف معني داري با شاهد در هر دو روش تزريق سوسپانسيون و اختلاط عوامل بيوكنترل با خاك نشان داده شد. با توجه به گروه بندي آماري، توان كنترل كنندگي تيمار آنتاگونيست(Ah90) harzianum T. به همراه بيمارگر نسبت به دو گونه ديگر در مقايسه با شاهد آلوده به مراتب بيشتر بوده و به ترتيب با 2.02 و 2.14 گرم در افزايش وزن تر و وزن خشك اندام هوايي و 2.32 سانتي متر در افزايش ارتفاع گياه همراه بود.