بررسي مقاومت 12 ژنوتيپ چغندرقند به شته ريشه Pemphigus fuscicornis Koch (Hem.: Aphididae) و ارزيابي تأثير آن بر كاهش عيار قند

شته ريشه چغندر قندPemphigus fuscicornis Koch يكي از مهم ترين آفات چغندر قند در بسياري از كشورها مي‌باشد. در اين پژوهش عكس‌العمل آفت روي 12 ژنوتيپ چغندرقند در شرايط آزمايشگاهي و مزرعه اي طي سال‌هاي 1389-1390 مورد بررسي قرار گرفت. بذور چغندرقند نخست در يك قطعه زمين در مزرعه كشت و بوته‌ها در مرحله شش برگ حقيقي به آزمايشگاه منتقل و پس از اطمينان از عدم آلودگي ريشه‌ها به شته، روي هر ريشه تعداد چهار عدد شته ماده جوان بالغ بي بال قرار گرفت و در گلدان‌هاي پلاستيكي داخل مخلوط پيت ورميكوليت به نسبت 50 : 50 كشت و در داخل انكوباتور با دماي 2±20 درجه سلسيوس، رطوبت نسبي 5 ± 75 درصد و 16 ساعت روشنايي و 8 ساعت تاريكي قرار گرفتند. گياهان به صورت هفتگي آبياري شده و پس از 60 روز جمعيت شته در ژنوتيپ‌هاي مورد آزمايش شمارش شد. نتايج نشان داد كه از ميان 12 ژنوتيپ مورد آزمايش، لاين 19610 در گروه خيلي حساس، OtypeA37.1 و سيمين 2 در گروه حساس، 19584، Jit13، Polyrave، و OtypeA1 در گروه نيمه حساس، زرقان، شيرين و OtypeC2 در گروه نيمه مقاوم و دو رقم Chincko و Branco در گروه ارقام مقاوم به شته ريشه چغندرقند جاي گرفتند. همچنين نتايج نشان داد كه در شرايط زراعي، شته عيار قند را در رقم دورتي به شكل معني داري كاهش داد.