كاربرد روش‌هاي مولكولي در رديابي ويروس تريستزاي مركبات در شته جاليز

ويروس تريستزاي مركبات (virus; CTV Citrus tristeza)، عامل مهم‌ترين بيماري ويروسي مركبات است و شته جاليز (Aphis gossypii) به عنوان ناقل كاراي اين ويروس در ايران معرفي شده است. در اين تحقيق، روش‌هاي مختلف رديابي ويروس تريستزاي مركبات در شته جاليز با استفاده از جدايه SD4 از كلكسيون ويروسي پژوهشكده مركبات و ميوه‌هاي نيمه‌گرمسيري مورد ارزيابي قرار گرفت. كلني خالص اين شته ابتدا به مدت 48 ساعت روي منبع آلوده به ويروس و سپس روي گياهچه‌هاي ليموترش مكزيكي (aurantifolia Citrus) تحت شرايط كنترل شده قرار داده شد. حضور ويروس در گياهان گيرنده پس از سه ماه بر اساس علايم و روش سرولوژي ايميونوپرينت (Direct tissue blot immuonoassay) تشخيص داده شد. آلودگي اين گياهان با استفاده از Reverse transcription polymerase chain reaction; RTPCR دو مرحله‌اي با جفت آغازگرهاي اختصاصي پوشش پروتئيني T36CPF/T36CPR بر اساس اسيدريبونوكلئيك استخراج شده به روش SDSPotassium acetate از بافت گياهي مورد تأييد قرار گرفت. در تشخيص مستقيم ويروس از شته، RTPCR يك مرحله‌اي و اسيدريبونوكلئيك استخراج شده از شته‌ها به روش ترايزول به كار گرفته شد و باندهاي خفيفي به اندازه 672 جفت باز به دست آمد. با انجام مرحله دوم PCR، براساس فرآورده به دست آمده از مرحله اول و با استفاده از جفت آغازگرهاي T36CPF/P25R، قطعات مشخص با اندازه 362 جفت باز حاصل گرديد. در حالي‌كه RTPCR آشيانه‌اي (RTnestedPCR) با تركيب آغازگرهاي PexF/PexRPinF/PinR، به دليل ايجاد مثبت كاذب در شرايط مطالعه حاضر قادر به رديابي ويروس در شته‌هاي آلوده نبود.