بررسي همبستگي مديريت ارتباط با كاركنان بر عملكرد سازماني كاركنان در دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان در سال 1395

A Survey on the Correlation Between Management-Staff Relationship and Staff Organizational Performance in Rafsanjan University of Medical Sciences in 2016

زمينه و هدف: امروزه توانايي مديريت ارتباط با كاركنان جهت حمايت از عملكرد سازماني و حفظ بقاء آن ضروري است. اما مديران در رويارويي با فعاليت‌هاي اوليه مديريت ارتباط، عملكرد ضعيفي دارند. اين امر موجب كاهش بهره‌وري سازمان و ناتواني در رقابت در عرصه‌هاي ملي و بين‌المللي شده است. بنابراين پژوهش حاضر با هدف تعيين همبستگي مديريت ارتباط با كاركنان بر عملكرد سازماني كاركنان در دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان انجام شده است. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر به صورت توصيفي مي‌باشد. در اين مطالعه، از 150 نفر از كارمندان سيستم اداري دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان در سال 1395 كه حداقل داراي 5 سال تمام سابقه كار اداري بودند، استفاده شد. جهت جمع‌آوري داده‌ها، از دو پرسش‌نامه سنجش روابط مديران با كاركنان و پرسش‌نامه عملكرد سازماني كاركنان استفاده شد. اطلاعات با استفاده از آزمون t مستقل و آناليز واريانس يك طرفه (ANOVA) تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج حاصل از آزمون همبستگي pearson نشان داد كه بين مديريت ارتباط كاركنان و عملكرد سازماني كاركنان ارتباط مستقيم و معني‌داري وجود دارد(r=0.759, p<0.001) ، هم‌چنين بين ابعاد رابطه مبتني بر برابري مديران(r=0.788, p<0.001) ، رابطه ساختاري(r=0.742, p<0.001)، ويا(r=0.736, p<0.001)و تفويضي مديران(r=0.756, p<0.001) با عملكرد سازماني كاركنان رابطه مستقيم و معني‌داري مشاهده شد. همچنين بين ابعاد رابطه كنترلي(r=-0.603, p<0.001) و اجتنابي مديران با كاركنان (r=-0.909, p<0.001) با عملكرد سازماني كاركنان رابطه معكوس و معني‌داري وجود داشت. نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج تحقيق مي‌توان نتيجه گرفت كه با بهبود روابط مديران با كاركنان، عملكرد سازماني آنان افزايش مي‌يابد.

Background and Objectives: Nowadays, the ability to communicate with employees has become an essential skill in providing and supporting organizational performance and survival of the organization. But managers have a weak performance while confronting early activities of relationship management. This has led to the reduction of the productivity of the organization and the inability to compete in national and international arenas. Therefore, this study aimed to determine the correlation between interactional management and organizational performances of the staff of Rafsanjan University of Medical Sciences. Materials and Methods: The present study was a descriptive one. 150 office workers of Rafsanjan University of Medical Sciences, with a job history for at least five years, participated in this study in 2016. For data collection, two questionnaires of measurement of the relationship between managers and employees and employees’ organizational performance were used. The obtained data were analyzed using t-test and one way ANOVA. Results: The results of the Pearson’s correlation test indicated that there was a significant positive relationship between managerial relationship and organizational performance (r=0.759, p<0.001). Also, there was a significant positive relationship between managers’ equality based relationship (r=0.788, p<0.001), structural relationship (r=0.742, p<0.001), dynamic relationship (r=0.736, p<0.001), and delegating relationship (r=0.756, p<0.001) and organizational performance of staff. Moreover, there was a significant negative relationship between the use of controlling relationship (r=-0.603, p<0.001) and avoidance relationship (r=-0.909, p<0.001) of managers with the employees organizational performance. Conclusion: According to the results, it can be concluded that improving staff-management relationship brings an increase in the organizational performance of the staff.