بررسي بهره‌وري نهاده‌هاي كشاورزي در كشت گندم، مطالعۀ موردي: دشت مهران

در مطالعۀ حاضر بهره‏وري نهاده‏هاي كشاورزي در كشت گندم دشت مهران در سال 1394 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. متغيرهاي مد نظر در اين پژوهش ويژگي‌هاي اقتصادي و اجتماعي گندم كاران و نهاده‏هاي مختلف مصرفي بوده است. متدولوژي اين پژوهش، استفاده از تابع توليد براي برآورد بهره‏وري متوسط و نهايي نهاده‏هاي توليد و محاسبۀ كشش توليد است. براي گزينش تابع توليد مناسب، از آزمون نسبت راست نمايي بهره گرفته شد. برابر آزمون، تابع توليد ترانسلوگ در مقايسه با ساير توابع، سازگاري بيشتري با  مشاهدات داشته است. برابر نتايج به دست آمده، بيشترين مقدار بهره‏وري نهايي به نهادۀ سطح زير كشت و كمترين آن به نهادۀ ماشين آلات اختصاص دارد. بهره‏وري نهايي استفاده از ماشين آلات در منطقۀ مورد نظر نشان دهندۀ كاهش 4/74 كيلوگرمي توليد محصول گندم به ازاي استفادۀ يك ساعت بيشتر از اين نهاده نسبت به شرايط فعلي است. مصرف نهادۀ ماشين آلات در ناحيۀ غير اقتصادي توليد( مرحلۀ سوم) و ساير نهاده‌ها در مرحله اقتصادي توليد (مرحلۀ دوم ) واقع شده است. اثر همزمان سطح زيركشت و ماشين آلات در توليد، گوياي اين مطلب است كه كوچك بودن قطعات زمين ها  امكان استفاده از ماشين آلات و در نتيجه استفاده از صرفه‏هاي مقياس را از بين برده و تنها باعث افزايش هزينه‏هاي توليد شده است.