پايش مزارع داراي بقاياي سوخته با استفاده از تصاوير ماهواره اي

مديريت بقاياي گياهي در سطح مزارع اهميت بالايي دارد. حفظ و مديريت صحيح بقاياي گياهي موجب اصلاح ساختمان خاك، حفظ رطوبت، و كاهش فرسايش خاك مي‌شود در حالي‌كه سوزاندن بقاياي گياهي به از دست رفتن مواد آلي، افزايش فرسايش، و تبخير رطوبت مي‌انجامد. وضع قوانين تشويقي براي اجراي كشاورزي حفاظتي و قوانين تنبيهي براي سوزاندن بقاياي گياهي در كشور، راهكاري است كه سازمان‌هاي اجرايي آن را آغاز كرده‌اند اما به علت مشكل شناسايي مزارعي كه در آنها بقاياي گياهي سوزانده مي‌شود، اين راهكار متوقف گرديد. اين تحقيق به‌منظور يافتن روشي دقيق، سريع، و ارزان براي پايش مزارعي است كه در آنها بقاياي گياهي آتش زده مي‌شود تا بتوان به‌سادگي مزارع را شناسايي و قوانين تنبيهي يا سياست‌‌هاي پيشگيرانه را اعمال كرد. در اين پژوهش با استفاده از سه روش طبقه‌بندي نظارت‌شده، طبقه‌بندي نظارت‌نشده، و تشخيص تغييرات، توانايي تصويرهاي سنجنده‌ لندست 8 براي تعيين محل و مساحت مزارعي كه بقاياي گياهي در آنها آتش زده شده اند، ارزيابي شده است. براي اجراي اين پژوهش و ارزيابي نتايج به دست آمده، 120 مزرعه در نظر گرفته شد. نتايج به دست آمده از تعيين محل و تخمين مساحت مزارع آزمايشي در تصويرهاي ماهواره‌اي با داده‌هاي ميداني مقايسه شد. به علت تغييرات پي‌درپي شرايط سطحي مزارع آزمايشي، در فاصلۀ زماني  بين دو تصويربرداري سنجنده لندست، روش تشخيص تغييرات نتوانست مزارعي كه بقاياي گياهي در آنها آتش زده مي‌شود را به‌دقت پايش كند. شناسايي و تخمين مساحت مزارع سوخته با روش طبقه‌بندي نظارت‌شده دقت بالايي دارد (صحت كلي طبقه‌بندي 96/6 درصد، ضريب كاپا 0/93 و ضريب تبيين 0/92). بنابراين، بر اساس نتايج پژوهش، روش طبقه‌بندي نظارت‌شده براي پايش مزارع سوخته و تعيين مساحت آنها  پيشنهاد و فناوري آن ارائه شد.