بررسي برخي از عوامل كاري مؤثر بر پوشش‌دهي بذر در پوشش‌دهنده‌ي دوار

ايجاد پوششي از مواد مختلف در اطراف بذر يكي از اقداماتي است كه امروزه براي ارتقاء كيفيت بذر مورد استفاده قرار مي‌گيرد. اصلاح شكل و اندازه بذرها براي كاشت دقيق، فراهم كردن مواد مغذي ماكرو و ميكرو از بدو جوانه‌زني بذر و مبازره با آفات و بيماري‌ها، اهدافي هستند كه همگي به‌وسيله ايجاد پوششي در اطراف بذر با مواد مناسب تحقق مي‌يابد. متداول‌ترين روش ايجاد پوشش در اطراف بذر، استفاده از پوشش‌دهنده دوار است. هدف اين تحقيق بررسي فناوري ايجاد پوشش و تعيين پارامترهاي مؤثر بر كيفيت آن، است. اين تحقيق بر اساس آزمايش فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه فاكتور و سه تكرار اجرا شد. فاكتورها عبارتند از 1 فاصله عمودي نصب افشانك از بستر بذر در دو سطح 150 و 300 ميلي‌متر، 2 موقعيت نصب افشانك در دو سطح نصب در فاصله يك چهارم قطر بالاتر از مركز استوانه و نصب در مركز استوانه و 3 نسبت اختلاط چسب پلي‌وينيل پيروليدون در سه سطح 50، 75 و 100 گرم در يك كيلوگرم كائولن. نتايج نشان داد كه اثر فاصله افشانك از بستر دانه‌ها بر هر سه صفت اندازه‌گيري شده در سطح احتمال 1% معني‌دار بود و با افزايش فاصله از 150 ميلي‌متر به 300 ميلي‌متر، استحكام فيزيكي پوسته از 22/8 به 21/4 نيوتن و درصد خطا از 4/1 به 2/1 درصد كاهش و جوانه‌زني از 71/3 به 73/4 درصد افزايش يافت. اثر ميزان مصرف چسب بر هر سه صفت اندازه‌گيري شده در سطح 1% معني‌دار بود و افزايش مصرف چسب، از 5 درصد وزني تا نهايتاً 10 درصد وزني، استحكام فيزيكي پوسته را از 13/9 به 29/1 نيوتن و درصدخطاي پلت را از 2/1، به 4/2 درصد افزايش و جوانه‌زني را از 90/4، به 53/2 درصد كاهش داد.