بررسي ارگونوميكي ارتعاش يك نوع روتوتيلر با تيغه‌هاي جديد

يكي از مهم‌ترين بحث‌ها در مكانيزاسيون كشاورزي مسئله سلامتي انسان هنگام كار با ماشين است كه امروزه به يك موضوع برجسته در علم ارگونومي تبديل شده است. ارتعاش منتقل شده از دسته‌ي روتوتيلر به دست، بازو و بدن راننده ممكن است در طولاني مدت منجر به بروز صدمات زيادي ازجمله ناراحتي‌هاي عصبي، درد و اختلالات اسكلتي و عضلاني شود. از اين رو در پژوهش حاضر پارامترهاي ارتعاشي يك نوع روتوتيلر جديد مجهز به تيغه‌هاي لبه مضرسي به‌صورت آزمايش فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار مورد بررسي قرار گرفت. اندازه‌گيري در سه سطح سرعت دوراني تيغه‌ها (170140، 200170 و230 200 دور بر دقيقه) و دو وضعيت كاري (درجا و در حال خاك‌ورزي) انجام شد. نتايج نشان داد كه اثر وضعيت كاري و سرعت دوراني تيغه‌ها بر جذر ميانگين مربعات شتاب كل (RMS) و مؤلفه‌هاي شتاب در جهت‌هاي x، y و z معني‌دار بود. با افزايش سرعت دوراني تيغه‌ها از سرعت كم (rpm 155) به سرعت زياد (rpm 215)، RMS شتاب كل به مقدار ms2 9/12 افزايش يافت. حداقل سهم موتور مورد استفاده در ايجاد ارتعاش دستگاه در دور rpm 155 محور دوار، %53/65 و حداكثر آن در دور rpm 215 برابر با %92/73 به‌دست آمد. بالا بودن سهم موتور در ارتعاش نشان‌دهنده اهميت انتخاب دور مناسب و موتور احتراقي با كيفيت بالاتر جهت كاهش ارتعاش كل دستگاه مي‌باشد. بيش‌ترين زمان مجاز مواجهه با ارتعاش در حالت خاك‌ورزي مداوم كه كم‌تر از 2 ساعت است، در سرعت دوراني rpm170140 به‌‌دست آمد.