اولويت‌بندي ورود توان تراكتوري در كشاورزي استان خوزستان به روش‌هاي تاپسيس و تحليل سلسله مراتبي فازي

شناخت وضعيت توان تراكتوري هر منطقه به‌منظور برنامه­ريزي براي ارتقاء ظرفيت انجام عمليات ماشيني از ضرورت‏هاي برنامه‏ريزي در حوزه مكانيزاسيون كشاورزي مي‌باشد. در همين راستا به‌منظور ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ روند گذشته، شكاف ميان وﺿﻊ ﻣﻮﺟﻮد و مطلوب در استان خوزستان، سطح مكانيزاسيون طي 5 دوره برنامه توسعه اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي جمهوري اسلامي ايران مورد بررسي قرار گرفت. توان تراكتوري مورد نياز شهرستان‌هاي استان در زمان اوج عمليات كشاورزي محاسبه گرديد و به‌منظور اولويت‏بندي ورود توان در استان از تركيب روش‌هاي تاپسيس فازي و تحليل سلسله مراتبي فازي استفاده گرديد. سطح مكانيزاسيون استان 1.20 اسب بخار بر هكتار برآورد گرديد و متوسط ضريب پراكندگي اراضي كشاوري براي كل استان 301.96 درصد محاسبه شد. بين سطح مكانيزاسيون شهرستان‌هاي استان و ضريب پراكندگي اراضي و ميانگين قطعات زراعي به‌ترتيب همبستگي منفي و مثبت مشاهده گرديد. به‌منظور اجراي به موقع عمليات كشاورزي، استان نيازمند 6682 دستگاه تراكتور با توان اسمي معادل 75 اسب بخار مي‌باشد. بيشترين نيازمندي به تراكتور در شهرستان دشت‌آزادگان با تعداد 1163 دستگاه وجود داشت. براي ورود توان جديد به استان بايستي شهرستان‌هاي گتوند، انديمشك، ايذه و باغملك‏‏ در اولويت قرار بگيرند. ضريب پراكندگي سطح مكانيزاسيون 47 درصد محاسبه شد كه نشان‌دهنده توزيع نامناسب سطح مكانيزاسيون در شهرستان‏هاي استان مي‌باشد. بر اين مبنا ضرورت برنامه‏ريزي منطقه‌اي در برنامه‏هاي راهبردي استان براي برقراري تعادل و توازن بيشتر به منظور ايجاد شرايط مناسب و همگون توان در كشاورزي، ديده مي‏شود.