مطالعه‌ي تجربي تاثير شيارهاي مارپيچ دروني بر عملكرد انتقال نيوماتيكي مواد دانه‌اي در لوله‌هاي افقي

در راستاي كاهش اصطكاك بين مواد دانه‌اي و سطح داخلي لوله‌هاي انتقال نيوماتيكي در فاز متراكم و افزايش دبي جرمي مواد، اقدام به ايجاد شيارهاي مارپيچ درون لوله‌هاي انتقال به منظور تشكيل بالشتك هوا گرديد. بدين منظور دستگاه خان‌كشي ساخته شد. عملكرد واحد آزمايشي مجهز به اين لوله‌ها در حين انتقال ماش بررسي گرديد. تيمارهاي اعمال شده چهار سطح عمق شيار (0، 0.35، 0.55 و 0.90 ميلي‌متر)، سه سطح فشار هواي ورودي (1، 2 و 3 بار) و سه سطح طول انتقال لوله (3، 6 و 9 متر) بودند. آزمايش‌ها به‌صورت فاكتوريل بر پايه‌ي طرح كاملاً تصادفي و در سه تكرار انجام شدند. تجزيه‌ي واريانس نشان داد عمق شيار، فشار هوا و طول لوله تاثير معناداري بر دبي جرمي ماش و تغييرات ضريب اصطكاك در سطح احتمال يك درصد داشته‌اند. به‌علاوه بيش‌ترين دبي جرمي و كم‌ترين ضريب اصطكاك در شرايط طول 3 متر، عمق شيار 0.9 ميلي‌متر و فشار هواي 3 بار رخ داده است. از طرفي كم‌ترين دبي جرمي و بيش‌ترين ضريب اصطكاك در شرايط طول 9 متر، لوله‌ي بدون شيار داخلي و فشار هواي 1 بار رخ داده است. عمق بهينه‌ي شيار براي دسترسي به كمينه‌ي ضريب اصطكاك، 0.35 ميلي‌متر پيشنهاد شد. هم‌چنين لوله‌هاي شياردار به طول 9 متر و فشار هواي 1 و 2 بار بهترين عملكرد انتقال جرمي بر مبناي كمينه‌ي ضريب اصطكاك را نشان دادند. در شرايط يكسان و در مقايسه با طرح لوله‌هاي شياردار با مقطع ذوزنقه، ضريب اصطكاك مواد به‌طور متوسط 65 درصد كاهش پيدا كرد.