بررسي آزمايشگاهي تزريق آلكالين-سورفكتانت و اثر آن بر كشش سطحي و ترشوندگي

ا توجه به افزايش روزمره نياز به سيالات هيدروكربوري و افزايش بهاي آنها، امروزه افزايش مقرون به‌صرفه بازيافت مخازن نفت و گاز به يكي از موضوعات مورد توجه تبديل شده است. از آن جا كه مخازن ايران داراي پتانسيل زيادي در زمينه ازدياد برداشت شيميايي مي‌باشند، انجام پژوهش‌هاي گسترده در زمينه افزايش برداشت توسط مواد شيميايي در ايران ضروري است. يكي از روش‌هاي شيميايي ازدياد برداشت نفت، تزريق آلكالين-سورفكتانت به مخزن مي‌باشد. اغلب فرآيند تزريق آب منجر به توليد كمي از مخازن مي‌شود و در نتيجه‌ي اين عمل، مقدار توليد آب در مقابل نفت به‌تدريج در مخزن بالا رفته و برداشت نفت از مخزن را غير‌اقتصادي مي‌كند. از آنجا كه اكثر مطالعات انجام‌شده به بررسي تأثير تزريق محلول بر بهبود بازده پرداخته است، در اين پژوهش به بررسي تأثير اين مواد بر روي ترشوندگي و كشش بين سطحي مي‌پردازيم. در اين پژوهش ترشوندگي، كشش بين سطحي و بازده برداشت نفت در محيط متخلخل مغزه در فرآيند تزريق، با سه نوع سورفكتانت آنيوني (SDS)، كاتيوني (CTAB) و غيريوني (Triton x-100) به همراه آلكالين كربنات سديم، بررسي شده است. نتايج حاصل‌شده حاكي از آن است كه سورفكتانت كاتيوني تأثير بيشتري بر تغيير ترشوندگي به آب‌دوستي دارد. همچنين كاهش كشش بين سطحي توسط سورفكتانت غيريوني از بقيه بيشتر است و ميزان بازيافت نفت در حالت تزريق محلول آلكالين و سورفكتانت كاتيوني بيشتر مي‌باشد.