مدخلي بر راهبرد «فهم دروني» در تحقيقِ وجوهِ معنايي معماري

قبل از سيطرة علم به معناي مدرن آن، انسان‌ها با شيوه‌هاي متعددي متمركز به فهم چيزها مي‌شدند؛ اما بعد از آن، شيوه‌هاي فهم به انواع خاصي محدود شد. در دهه‌هاي اخير كارآمدي شيوه‌هاي فهم مدرن بازبيني شده و بر اثر رجوع به رويكردهاي فهم پيشين، برخي از راهبردها، همچون شهود، در مسير بازيابي اعتبار خود قرار گرفته و حتي در برخي حوزه‌هاي دانش احيا شده‌اند. امروزه در تحقيق در ابعاد معنايي معماري، با وجود پژوهش‌هاي كيفي، كاستي‌هايي در راهبردهاي فهم وجود دارد. در پژوهش حاضر سعي شده است كه بر اساس چارچوبِ خردِ پيشينيانْ ذيل علم حضوري و با فاصله از ساحتِ خاصِ آن و با استفاده از بحث‌هاي معاصر در باب رجوع به شهود، مقدمه‌اي بر راهبردي با عنوان« فهم دروني» براي تقرب به فهميدنِ مستقيم و در درونِ انسان تبيين شود. به اين منظور تبيين مدخلي بر راهبرد، شگردها، و برخي كاربست‌هاي آن در تحقيق ابعاد معنايي معماري در نوشتار حاضر خواهد آمد. در راهبرد فهم دروني از واسطه‌هاي فهم همچون «عقل»، «حس»، و «دل» بهره گرفته مي‌شود و «مناظره»، «تمثيل»، و «استحسان» به مثابة شگردهاي آن احصا مي‌شوند. انتظار مي‌رود، به واسطة راهبرد فهم دروني، دستاوردهايي از جنس نظريات هنجاري در حوزه معماري به دامنة خرد افزوده گردد. در نوشتار حاضر فهم دروني نه به منزلة يك راهبردِ عام در معماري، بلكه به منزلة راهبردي خاص و تنها براي تعميقِ تحقيق در ابعاد معنايي معماري به محققين پيشنهاد مي‌شود.