بهينه سازي ايستگاه هاي اتوبوس شهري با الگوريتم ژنتيك و GIS (مطالعه موردي: منطقه 6 تهران)

Optimization of Urban Bus Stations Using Genetic Algorithm and GIS (Case Study: Tehran 6th District

طراحي ايستگاههاي اتوبوس يه صورت استاندارد، از جمله موارد مهمي هست كه باعث پهلوگيري مناسب اتوبوس در ايستگاهها، كاهش زمان پياده و سوار شدن مسافران و تاثير منفي كمتر اين سيستم بر تردد ساير وسايل نقليه مي شود. در اين تحقيق سعي گرديد تا مكان هاي مناسب جهت ايجاد ايستگاه هاي كانديد اتوبوس درون شهري در منطقه 6 تهران با توابع GIS و تصميم گيري تحليل شبكه ANP، شناسايي شده و با استفاده از الگوريتم ژنتيك و توابع هدف، اقدام به بهينه سازي ايستگاه هاي كانديد شد. جهت افزايش دقت تحقيق، منطقه مورد مطالعه به دو پهنه تمركز قوي و ضعيف از مراكز خدماتي و تجاري تقسيم شد. نتايج نشان داد با توجه به طول شبكه و استاندارهاي فواصل ايستگاه، منطقه 6 نياز به 306 تا 208 ايستگاه دارد كه از ميان 291 ايستگاه كانديد، 247 ايستگاه و از 212 ايستگاه موجود نيز 147 ايستگاه بهينه تعيين شدند و مي توانند ميزان پوشش تقاضاي مراكز جمعيتي و مراكز جاذب را حداكثر كنند.

The design of standard bus stations is one of the most important issues that increase bus performance at the stations, reduce the take-off time and take passengers, and less negatively influence the traffic on other vehicles. In this research, we tried to find suitable locations for establishing subway station candidates in the city of Tehran 6 with GIS functions and ANP network analysis decision making. Using genetic algorithm and target functions, we aimed to optimize the candidate stations. In order to increase the accuracy of the research, the study area was divided into two areas of strong and weak concentration of service centers and commercial centers. the results showed that according to the network length and station spacing standards, area 6 requires 306 to 208 stations. Of the 291 stations, 247 stations, and 212 existing stations, 147 stations were optimized they can maximize demand coverage for demographic centers and absorbent centers.