بررسي جايگاه علم در سبك زندگي قرآني

در بافت سبك زندگي قرآني علم نقش سازنده و بسيار بالايي در ترسيم و تحقق آن دارد. ديدگاه كلي سبك زندگي قرآني نسبت به علوم، مثبت است. از نگاه قرآن و احاديث (به عنوان دو منبع مهم براي سبك زندگي قرآني) علم، به خودي خود، ارزش و اهميتي ندارد، بلكه مقدمه‌اي براي عمل است و عمل نيز مقدمه‌اي براي رسيدن به قرب الهي و سعادت جاودانه به شمار مي‌آيد. در سبك زندگي قرآني، علم هم ابزار و هم منبع است. بسياري از علوم بشري، در حالت اوليه و ابتدا به ساكن، نسبت به ديانت، حالت خنثي دارند كه در اين صورت، اگر اصل علم مورد نظر، ممنوعيت شرعي نداشته باشد (مانند سحر) و هدف از به خدمت‌گيري آن، الهي و ديني باشد، مورد تأييد قرآن است و اگر به لحاظ فقهي، عمل مورد عنايت در علم مورد نظر مشكل شرعي نداشته باشد، مي‌توان از آن در بافت سبك زندگي قرآني بهره جست. قرآني‌سازي علوم، يكي از راه‌هاي اساسي جهت تعامل بيش‌تر و بهتر علوم و قرآن و همچنين ورود بيش‌تر و بهتر علوم در بافت سبك زندگي قرآني و در پي آن، بالا بردن جايگاه و ارزش علوم در سبك زندگي قرآني است.