عنوان مقاله :
بازپژوهي در معناشناسي «تفسير»
پديد آورندگان :
پهلون ، منصور دانشگاه تهران , درزي ، قاسم دانشگاه تهران
كليدواژه :
تفسير , مفادّ استعمالي , اصول عقلايي محاوره , مراد الله , طهارت
چكيده فارسي :
دانشمندان علوم قرآني و مفسّران تعاريف گوناگوني از تفسير ارائه كرده‌اند. برخي به تبيين و شرح الفاظ و تركيبات تأكيد كرده‌اند و برخي ديگر از كشف مراد الله سخن گفته‌اند. غير از كاستي‌هايي كه در اين تعاريف هست، لازم است در موضوع ابزارهايي كه ما را به اين اهداف مي‌رساند، بحث شود. در اين تحقيق نشان داده شده است كه دانستن ادبيّات عرب و شعر و لغت شرط كافي براي تفسير نيست و كساني كه با استمداد از اين روش به تفسير قرآن پرداخته‌اند، به لغزش‌هايي گرفتار شده‌اند. همچنين، نيازمندي مفسّر به احاديث و اقوال پيامبر اكرم (ص) و ائمّه معصومين (ع) از اوّليّات تفسير محسوب مي‌شود و اين دستاورد توسّط شواهد بسياري در قرآن و حديث مورد تأييد قرار مي‌گيرد.
