بررسي متني«عقيده عصمت»، در روايات كتابِ «كفايۀالأثر في النصّ عَلَي ائمّۀ الأثني عشر»

علي بن محمّد خزّاز رازي قمي، از محدّثان، عالمان و فقيهان برجسته و دانشمندان نامدار شيعه در نيمه دوم سده چهارم و اوائل سده پنجم هجري است. وي داراي آثار فراواني در زمينه دانش‌هاي مختلف ديني است. در اين ميان، كتاب كفايه الأثر في النّص علي ائمّه الأثني عشر به دليل دلبستگي وي به ولايت اهل بيت عصمت و طهارت(ع) از جايگاه ويژه‌اي برخوردار است؛ زيرا در اين كتاب كه از ديدگاه مكتب تشيّع در موضوع «خلافت و امامت ائمّه(ع)» نوشته شده، بسياري از نصوص و احاديث مربوط به «امامت و مسئله عصمت» بيان شده است و هدف از تأليف اين كتاب بنا بر گفته خود مؤلّف، روشن و برطرف ساختن تحيّر عوام، بلكه خواصّ شيعه و شبهه‌افكني‌هاي گروه معتزله از اهل سنّت درباره امامت و خلافت ائمّه(ع) بعد از پيامبر(ص) مي‌باشد. لذا در اين پژوهش سعي شده به بررسي محتوايي اين روايات پرداخته شود. به همين منظور، بعد از ذكر احاديث دالّ بر عقيده عصمت و آوردن احاديث هم‌مضمون با اين روايات از كتب معتبر حديثي شيعه و اهل سنّت، به بررسي محتوايي و متني روايات با تأكيد بر «عقيده عصمت» پرداخته شده است. روش ما در اين مقاله، بررسي روايات هشتگانه كتاب كفايهالأثر و تبيين آن با روايات هم‌راستا با آنها در كتب شيعه و اهل سنّت است كه با بررسي اين روايات مي‌‌توان پي برد اماماني كه وارث علم پيامبر(ص) و ايمان، نور و ... معرّفي شده‌اند، نمي‌‌توانند معصوم نباشند كه خود اين روايات نيز بر اين امر با واژه‌هاي «مطهّرون» و «معصمون» اشاره نموده‌اند.